محیط آموزشی، از جمله محیط هایی است که تاثیر به سزایی بر روند رشد و یادگیری انسان دارد. تعلیم افراد،در کنار وابستگی به خانواده، اساتید و قابلیت های هر فرد، به محیط کالبدی و فیزیکی فضای تعلیم، بستگیدارد و این موضوع خود بر رفتار، میزان موفقیت، شکوفایی استعدادها و انگیزش یادگیرندگان در فرایند آموزشو یادگیری و همچنین بر آیندهی شغلی ایشان، اثرگذار است. لذا محیط فیزیکی آموزش، بستری برای تعلیم ورشد افراد است که نمیتوان نقش مهم آنرا نادیده گرفت. به همین جهت، در روش های نوین یادگیری، برخلافروش های سنتی، بر تعاملات افراد با یکدیگر و افراد با منابع محیطی، تاکید گشته و مورد توجه طراحان قرارگرفته است. متاسفانه امروزه، گسترش مراکز آموزشی بدون توجه کافی به مسائل روانشناسی و علوم رفتاریدر طراحی، سبب اختلال در کیفیت فضا و روند آموزشی و موجب تاثیر منفی بر یادگیرندگان شده است. از اینرو، مقاله ی حاضر، با استناد به منابع کتابخانه ای، به بیان ارتباط محیط آموزشی و رفتار دانشجویان و اثر آن برطراحی فضاهای آموزشی، می پردازد.
