صفویان قبل از قدرت یابی، بخش عمده‌ای از اقتدار مالی و نفوذ سیاسی و اجتماعی خود را از طریق موقوفات بسیاری که وقف خانقاه اردبیل می‌شد، به دست آورده بودند. از نمونه‌های مهم موقوفات در قبل از دوره صفویان می‌توان از موقوفات رشیدی و غازانی و علیشاهی در آذربایجان یاد کرد. پس از روی کار آمدن صفویان نیز پادشاه صفوی خود موقوفاتی را بر خانقاه اردبیل و مراکز مذهبی وقف کردند و از واقفان عمده شدند. دوره صفویه یکی از دوره های شکوفایی وقف با رنگ و شکل شیعی در ایران است و اهمیت نهاد وقف در این دوره به دلیل کمک به فقرا و تهیدستان تا حدی بود که اکثر سفرنامه نویسان به آن پرداخته‌اند. بنابراین یکی از منابع ارتزاق تهیدستان و طبقات پایین جامعه در دوره صفوی وقف بود که در این دوره بر اساس سیاست مذهبی و شیوه کشورداری داخلی و سیاست خارجی این سلسله از توسعه روزافزونی برخوردار گردید. بر این اساس، پژوهش حاضر درصدد است تا با استفاده از منابع و اسناد تاریخی، نقش وقف در زمینه فقرزدایی جامعه عصر صفوی را به بوته ارزیابی و تحلیل قرار دهد و به این سوال اصلی پاسخ دهد که نهاد وقف چه تأثیر در وضعیت زندگی تهیدستان عصر صفوی داشت و چرائی حمایت متولیان اوقاف از تهیدستان چه بوده است؟
