الهه طالبی گرکانی

مقدمه و هدف: اخیرا علاقه پژوهشگران حوزه ورزش به پروتئین‌های در گردش خون ترشح شده توسط ماهیچه‌های اسکلتی، که مایوکاین‌ نامیده می‌شوند، افزایش‌یافته است. مایوکاین‌ها محرک‌های اتوکراین، پاراکرین یا غدد درون ریزی هستند که ممکن است در بازسازی، ترمیم و نگهداری عضلات اسکلتی نقش داشته باشند. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر دو برنامه تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی و عضلانی اینترلوکین-15 و ماسلین در موش‌های تغذیه شده با محلول ساکارز بود. روش شناسی: 32 موش صحرایی نر نژاد ویستار (26±222 گرم، 6-4 هفته) به چهار گروه کنترل نرمال، کنترل شکر، تمرین مقاومتی فزاینده + شکر و تمرین مقاومتی با بار ثابت + شکر تقسیم شدند. گروه کنترل نرمال فقط با آب و غذای استاندارد تغذیه شدند. علاوه بر دسترسی آزاد به آب و غذای استاندارد، سه گروه دیگر با محلول شکر 10 درصد در بطری‌های جداگانه تغذیه شدند. برنامه تمرینی پس از دو ماه مداخله تغذیه ای شروع شد و به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته ادامه یافت. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و پس از 4 ساعت ناشتایی، موش‌ها بیهوش شدند و نمونه خون و عضله FHL (خم کننده دراز انگشتان پا) گرفته شد. گلوکز سرم همراه با IL-15 و سطوح ماسلین در سرم و عضله FHL اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که اینترلوکین-15در سطح سرمی هیچ تفاوت معنی داری بین گروه های پژوهش نداشت. مقادیر اینترلوکین-15 عضله FHL در گروه تمرین با بار ثابت+ شکر در مقایسه با سایر گروه ها به طور معنی داری کمتر بود (05/0>P). وزن عضله FHL در گروه تمرین مقاومتی فزاینده + شکر نسبت یه سایز گروه ها افزایش معنی داری داشت(05/0>P). سطوح سرمی ماسلین گروه کنترل شکر در مقایسه با گروه کنترل نرمال پایین تر بود . هر دو گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل شکر سطوح سرمی ماسلین بالاتری داشتند (05/0>P). مقادیر ماسلین در بافت عضله گروه تمرین مقاومتی فزاینده در مقایسه با سایر گروه ها به طور معنی داری بالاتر بود (05/0>P) در حالیکه بین سایر گروه ها با هم تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد شدت تمرین مقاومتی می تواند عامل موثری در تغییرات سطوح IL-15 و ماسلین باشد که با بهبود ترکیب بدنی همراه می باشد.