هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر نوع پوشش پا(کفش نایک،کفش پنج انگشتی،پابرهنه) و الگوهای متفاوت دویدن بر نسبت بازوی اهرمی مفاصل مچ و زانو حین فاز استقرار دویدن می باشد. روش شناسی پژوهش: در این مطالعه 28 آزمودنی سالم (14 مرد،14 زن) با میانگین سنی 3±6/22 به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. آزمودنی ها در دو گروه سینه-پنجه (14 نفر) و پاشنه-پنجه (14 نفر) قرار گرفتند. هر آزمودنی برای هر پوشش (کفش نایک، کفش پنج انگشتی، پابرهنه) سه بار مسیر 15 متری را با سرعت 5 متر بر ثانیه طی کرد. نسبت بازوی اهرمی از تقسیم بازوی اهرمی نیروی عمودی زمین حول یک مفصل به بازوی اهرمی عضلات اکستنسور همان مفصل به دست می آید. داده های کینتیکی و کینماتیکی به ترتیب به وسیله صفحه ی نیروسنج و سیستم آنالیز حرکت جمع آوری شد و به وسیله نرم افزار متلب (2018) فیلتر و سپس محاسبه شد. تمامی محاسبات آماری در نرم افزار اس پی اس اس 21 در سطح معنی داری (p=0.05) انجام شد. برای مقایسه اختلاف میانگین بین گروهی از آنالیز واریانس دوطرفه با مقادیر تکراری استفاده شد و برای مقایسه درون گروهی از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که نسبت بازوی اهرمی مفصل مچ پا در هریک از فازهای دویدن بین پوشش های مختلف اختلاف معناداری نداشته است (05/0 p>). اختلاف معناداری بین الگوی دویدن در فاز اول (006/0p=) و پنجم (040/0p=) دویدن مشاهده شد. بین پوشش های مختلف در نسبت بازوی اهرمی مفصل زانو در تمامی فازهای استقرار دویدن اختلاف معناداری مشاهده شد (05/0 p<). اختلاف معناداری بین الگوهای دویدن در فاز اول (040/0=p) دویدن مشاهده شد. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که تغییر نوع پوشش پا بر نسبت بازوی اهرمی مفصل مچ اثرگذار نمی باشد. اگرچه الگوی دویدن در فاز ابتدای و انتهای بر این نسبت تأثیرگذار بوده است. همچنین تغییر نوع پوشش پا بر می تواند بر نسبت بازوی اهرمی مفصل زانو در سرتاسر فاز استقرار دویدن تأثیرگذار می باشد.از طرفی الگوی دویدن نیز در فاز ابتدایی می تواند بر این نسبت تأثیر گذار باشد.
