منصور اسلامی

زمینه و هدف: بر هم خوردن مقدار و زمان پرونیشن پا ممکن است منجر به استئوآرتریت زانو شود که برای درمان آن از مداخلاتی مانند گوه جانبی در ناحیه پا استفاده می شود. تاکنون نتایج مطالعات متناقض بوده اند که احتمالاً ناشی از شیب های مختلف گوه و تکنیک های استفاده شده می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر گوه جانبی پا با شیب های مختلف بر کینماتیک پا با استفاده از تکنیک آنالیز مولفه های اصلی (PCA) انجام شد. روش بررسی: 75 فرد سالم در این مطالعه شرکت کردند. سینماتیک اندام تحتانی آزمودنی ها در 5 حالت دویدن با کفش و کفش با گوه جانبی با شیب های 3، 6، 9 و 11 درجه در قسمت پاشنه کفش، ثبت شد. سپس با استفاده از روش آماری PCA مولفه های اصلی پرونیشن محاسبه شد. برای بررسی اثر گوه بر اورژن و شاخص پرونیشن (مولفه اول PCA) از آنالیز واریانس با داده های تکراری استفاده شد. یافته ها: گوه های 9 و 11 درجه موجب افزایش معنی دار زاویه اورژن شدند. هنگام بررسی شاخص پرونیشن علاوه بر گوه های 9 و 11 درجه، گوه 6 درجه نیز با حالت بدون گوه افزایش معنی داری نشان داد. روش PCA مشخص کرد که گوه 6 درجه، علاوه بر اثرات کلینیکی گزارش شده، بر مکانیک پا نیز اثر می گذارد. نتیجه گیری: اورژن پا به تنهایی قادر به بیان تأثیر گوه های جانبی بر پا نمی باشد و برای به دست آوردن نتایج دقیق تر باید تمامی صفحات حرکتی در نظر گرفته شود. روش PCA می تواند معیار دقیق تری برای بررسی پرونیشن فراهم کند