هدف اصلی این مقاله بررسی اثر توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات بر تقاضای حمل و نقل در استان های ایران است. به همین منظور، با جمع آوری اطلاعات و آمارهای مورد نیاز طی دوره زمانی 1386 تا 1397 و با استفاده از الگوی گشتاورهای تعمیم یافته، نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات بر تقاضای حمل و نقل در استان های ایران به بوته آزمون و بررسی گذاشته شد. از نسبت متوسط هزینه ی خانوار در بخش حمل و نقل به متوسط هزینه خانوار در بخش غیرخوراکی به عنوان تقاضای حمل و نقل و از شاخص پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات، تعداد کاربران اینترنت، تعداد مشترکین تلفن همراه و تعداد مشترکین تلفن ثابت برای فناوری اطلاعات و ارتباطات استفاده شده است. نتایج حاصل از این مطالعه بیانگر این است که کشش قیمتی تقاضای حمل و نقل کوچک تر از واحد بوده و از لحاظ درآمدی مثبت و کم کشش می باشد. هم چنین با پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات تقاضای حمل و نقل بین استانی افزایش می یابد.
