صادرات پایدار و مستمر، مهمترین دغدغه کشورهای در حال توسعه برای فراهم آوردن منابع ارزی مورد نیاز برای سایر بخشهای اقتصادی و در نتیجه تداوم رشد اقتصادی است. به همین دلیل یکی از مهمترین چالشها برای سیاستگذاران در بخش صادرات، برنامهریزی برای افزایش صادرات و حفظ بازارهای صادراتی است. به دلیل تحریمهای بینالمللی علیه ایران و سایر عوامل، صادرات پوست و چرم که در سالیان گذشته ازحجم و ارزش دلاری قابل قبولی برخوردار بوده است، با کاهشی چشمگیر مواجه شده است، از این رو در این پژوهش تلاش شده است عوامل مؤثر کلان اقتصادی بر صادرات پوست و چرم ایران مورد بررسی قرار گیرد. برای این منظور دادههای مرتبط با متغیرهای پژوهش، چهار کشور ایتالیا، پاکستان، هند و ترکیه که بزرگترین واردکنندگان پوست و چرم ایران هستند، طی سالهای 2006 تا 2016 جمعآوری گردید. با استفاده از مدل جاذبه تعمیمیافته و از روش حداقل مربعات تعمیمیافته تخمینی(EGLS) متغیرهای این پژوهش مورد سنجش قرار گرفت. نتیجه تخمین مدل حاکی از اثر مثبت و معنادار نرخ واقعی ارز، توافقنامههای تجاری و نسبت واردات محصولات پوست و چرم توسط کشورهای واردکننده به واردات جهانی این محصولات بر صادرات پوست و چرم ایران است. همچنین نتایج نشان میدهد، افزایش تولید ناخالص داخلی کشورهای طرف تجاری مورد مطالعه تأثیر منفی بر صادرات پوست و چرم ایران داشته است.
