هدف پژوهش: تغییر نیازهای اطلاعاتی استفاده کنندگان اطلاعات حسابداری موجب تغییر شکل و محتوای اطلاعاتی گزارشات حسابداری شده است. انتشار اطلاعات غیر مالی در کنار اطلاعات مالی و حرکت به سوی گزارشگری یکپارچه از نشانه های پذیرش این موضوع از سوی تدوین کنندگان استانداردهای حسابداری و مدیران واحدهای اقتصادی است. با این حال تغییرات در سیستم گزارشگری حسابداری بدون توجه به اثرات آن، عملی پر مخاطره است. از این رو هدف از پزوهش حاضر، بررسی تاثیر انتشار اطلاعات غیر مالی و استفاده از سیستم گزارشگری یکپارچه بر تصمیم گیری سرمایه گذاران است. روش پژوهش: این پژوهش از نوع توصیفی و از منظر نتیجه، پژوهشی کاربردی به شمار می رود. داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه با طراحی سه سناریو، برای سه گروه مشابه جمع آوری شد. برای گروه اول، دوم و سوم به ترتیب 161، 137 و 124 پرسشنامه تکمیل و دریافت شد. در سناریوی اول فقط اطلاعات مالی، سناریو دوم، اطلاعات مالی و غیر مالی به صورت توامان و سناریوی سوم اطلاعات سیستم گزارشگری یکپارچه ارائه شد. برای آزمون فرضیه های پژوهش نیز آزمون ویلکاکسون و من_وینتی استفاده شد. نتایج: تصمیم گیری مبتنی بر اطلاعات مالی، موجب اتخاذ تصمیمی برای حداکثر کردن منافع سهامداران شده است اما اگر اطلاعات غیر مالی نیز ارائه شود، سرمایه گذاران تمایل به اتخاذ تصمیمات پایداری پیدا می کنند. در نهایت انتشار اطلاعات مالی و غیر مالی به صورت ستنی نیز تفاوتی با انتشار اطلاعات در گزارشگری یکپارچه ندارد. انتشار اطلاعات غیرمالی از اهمیت قابل ملاحظه ای در نزد سرمایه گذاران برخوردار است که قادر به تغییر تصمیمات سرمایه گذاران می شود. با این حال تفاوتی در چگونگی انتشار این اطلاعات وجود ندارد.
