سفره آب های زیر زمینی به عنوان ذخایر ارزشمند از نظر پنهانی هستند که بخش مهمی از چرخه هیدرولوژیکی زمین را تشکیل می دهند. جریان فلکه طبیعت(رودخانه ها، تالاب ها و...)، برقراری کشاورزی، توسعه صنایع، سامان یابی نظام پیچیده اجتماعی، ثبات سیاسی و حفظ اقتدار ملت ها عمق اهمیت وجود توازن در این آبخوان های آبرفتی طبیعت را آشکار می سازد. اما با وجود اینها، صفحه تاریخ نیم قرن اخیر، این سناریو را جور دیگری گزارش می کند. برنامه ریزان و سیاست گذاران حوزه محیط زیست اهمیت ویژه ای به جایگاه انسان در پیدایش مشکلات زیست محیطی قائل هستند و معتقدند انسان با افکار، نگرش، رفتار نادرست خود باعث این مسائل می شوند. پژوهش حاضر بر اساس چارچوب نظری و مطالعات تجربی پیشین، درصدد بررسی اجتماعی رفتار مشارکتی کشاورزان در حمایت از سیاست های منابع زیر زمینی است. این پژوهش به روش پیمایشی انجام شده و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بوده است. نمونه آماری 120 نفر از حقابه داران کشاورز بخش مرکزی دشت قزوین می باشد. نتایج نشان داد متغیرهای آگاهی زیست محیطی، جهت گیری ارزشی زیست محیطی، سرمایه اجتماعی، بعد خانوار و سن ارتباط معنی داری با حمایت کشاورزان در سیاست های حفاظت از منابع زیر زمینی دارند. همچنین نتایج تحلیل چند متغیره این پژوهش نشان داد که از مجموع عوامل مختلف تنها دو متغیر بعد خانوار و سرمایه اجتماعی بر حمایت افراد از سیاست های حفاظت از منابع زیر زمینی موثر هستند. در پایان، دلایل احتمالی این مسئله تبیین و پیشنهاد هایی در این خصوص ارائه شد.
