اکبر علیوردی نیا

در سا لهای اخیر شاهد روند روبه رشد میزان خودکشی نسبت به سا لهای گذشته در میان اقشار مختلف، بخصوص در میان قشر جوان و نوجوان بوده ایم. وجود چنین معضلی، زمینه را برای انجام پژوهش های علمی به منظور علت یابی و ارایه ی راهکار های بهینه فراهم می سازد. هدف اصلی تحقیق حاضر، بررسی جامعه شناختی میزان گرایش دانشجویان دانشگاه رازی کرمانشاه به خودکشی بوده است. برای نیل به این منظور، از روش تحقیق پیمایشی و ابزار پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات بهره گرفته شد. جامعه ی آماری تحقیق حاضر را کلیه ی دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه 1386 تشکیل داد ه اند، که در مجموع 380 نفر از آنها به روش نمون هگیری تصادفی - رازی کرمانشاه در سال تحصیلی 87 طبقه ای چند مرحل های متناسب انتخاب شده اند. چهارچوب نظری تحقیق بر نظریه خودکشی دورکیم استوار است. و متغیر های مستقل مدل تحلیلی که در پی تبیین متغیر وابسته (میزان گرایش به خودکشی) بوده، شامل حمایت اجتماعی، نظارت خانواده، رفتار بزهکارانه، تقدیرگرایی و آنومی بوده است. نتایج تحقیق نشان می دهد، به طور کلی، مهمترین 0- )، رفتار / پیش بینی کننده های تغییرات میزان گرایش به خودکشی پاسخگویان به ترتیب متغیرهای حمایت اجتماعی ( 45 0) بوده است. به لحاظ تأثیر مستقیم، متغیر رفتار بزهکارانه / 0) و تقدیر گرایی ( 25 / 0)، نظارت خانواده ( 31 / بزهکارانه ( 32 0/32 ) بیشترین تأثیر را داشته است. همچنین، حمایت اجتماعی از طریق تأثیر بر رفتار بزهکارانه، تأثیر غیرمستقیم بالایی )