آذر خسروی

ابرهای تاریک فروسرخ ( )IRDCsنواحی سرد و متراکم از ابرهای مولکولی غول پیکر ( )GMCsهستند. که به عنوان سایههایی در مقابل تابش پسزمینه کهکشانی، معمولاً در نزدیکی صفحه کهکشانی مشاهده میشوند. این ابرها نخستین بار در سال 1996با استفاده از ISO1کشف شده اند. تصور میشود که IRDCها با توجه به جرمها و چگالیهای مشابه، احتمالا محلی برای تشکیل خوشههای ستارهای در ابرهای مولکولی غولپیکر باشند (Rathborne et ) .al 2010آنها معمولا دارای ساختارهای رشته ای بوده و میدانهای مغناطیسی نسبتاً قوی با شدت تقریباً 1000-100میکروگاوس در تعدادی از IRDCها وجود دارد. برای مثال، IRDC ) G34.43+00.24 (G34دارای شدت میدان مغناطیسی در حد چند صد میکرو گاوس است. در این رساله، بررسی می کنیم که آیا حرکات دینامیکی ذرات باردار در یک IRDCمانند G34می تواند این شدت میدان مغناطیسی را در داخل آن ایجاد کند یا خیر؟ مشاهدات نشان می دهد که سرعت در امتداد خط دید G34دارای گرادیان کلی است. فرض می کنیم که گرادیان کلی سرعت اندازه گیری شده می تواند با چرخش ابر مطابقت داشته باشد. با در نظر گرفتن یک مقدار ثابت برای ناقص بودن خنثایی بار و اختلاف سرعت بین ذرات مثبت و منفی با کسرهای قطبیدگی بسیار کم، یک چگالی جریان در مقیاس بزرگ را به این ابر دوار نسبت میدهیم. همچنین از بسته حل عددی FISHPACKبرای بدست آوردن شدت میدان مغناطیسی و مورفولوژی آن در صفحه آسمان در G34استفاده می کنیم. ما همچنین رابطه بین شدت میدان مغناطیسی و چگالی جریان را در G34بدست می آوریم. نتایج نشان می دهد که با افزایش چگالی، شدت میدان تقریباً به صورت تابع توانی افزایش می یابد. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که حرکت دینامیکی IRDCها، و بهویژه چرخشهای آنها، میتواند شدت میدان را در آنها تقویت کند. همچنین تحول دینامیکی IRDCها احتمالاً تحت تأثیر ترکیبی از اثرات تلاطم، جریانهای در مقیاس بزرگ، میدان مغناطیسی و خود گرانشی قرار میگیرد.