از یک سو، مدرنیته دستاوردهای چشم گیری برای زندگی بشر در حوزه های علمی و عملی به ارمغان آورده است که نمی توان از آن چشم پوشید و تاثیر آن را در زندگی نادیده گرفت. از سویی دیگر، آسیب هایی نیز مشاهده می شود که باید مورد شناسایی دقیق قرار گیرد. یکی از مهم ترین آسیب های جهان مدرن، مرتبط با حوزه محیط زیست می باشد. آسیب های مختلف در بخش هایی نظیر آب، خاک، هوا، گیاهان و حیوانات که گاهی با عنوان «بحران های محیط زیست» یاد می شود. یکی از مهم ترین راهکارهای پیشگیری و حل آسیب های یاد شده، یافتن علل بروز آن است. اگر بتوان سرچشمه بروز آسیب های محیط زیست را بیابیم، بخش های قابل توجهی از آن کنترل خواهد شد. دیدگاه های مختلفی پیرامون علل آسیب های محیط زیست مطرح شده است. یکی از آن دیدگاه ها، توسط کیت توماس استاد رشته تاریخ در انگلستان مطرح شد. وی در این دیدگاه به آیات قرآن کریم به عنوان سرچشمه آسیب ها اشاره می کند. اکنون چند سؤالات به ذهن متبادر می شود: دیدگاه کیت توماس درباره سرچشمه قرآنی آسیب های محیط زیست چیست؟ آیا دلائل وی در این اتهام موجّه است؟ آیا وی به درک صحیحی از اصطلاحات و مفاهیم قرآنی دست یافت؟ با چه مبانی و یا اصولی از نهج البلاغه می توان به رد دیدگاه کیت توماس پرداخت.
