مجتبی محسنی

حوزه سایبورگ به عنوان شاخه ای از علم پزشکی برای ادغام ساختارهای الکترونیکی با بافت های بیولوژیکی برای اهداف درمانی و حسگری مورد توجه است. در این پژوهش نانوکامپوزیت /ZnO4O3Fe با روش سل ژل سنتز شد. ویژگی های مغناطیسی، الکتریکی و نانوساختاری نمونه ها با استفاده از تکنیک های پراش پرتو ایکس ) XRD (، طیفسنجی تبدیل فوریه مادون قرمز ) FTIR (، میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی ) FE-SEM (، طیفسنجی پراش انرژی پرتو ایکس ) EDS (، میکروسکوپ الکترونی عبوری ) TEM (، مغناطیسسنج نمونه ارتعاشی ) VSM (، میکروسکوپ نیروی اتمی ) AFM (، طیفنگاری فوتوالکترونی پرتوی ایکس ) XPS ( و بررسی های حرارتی وزنی ) – TGA ( مورد مطالعه قرار گرفت. برای بکار بردن این نانوکامپوزیت در بدن نیاز به انجام تست های ضد میکروبی و سمیت داشتیم. تست های ضد میکروبی به روش کربی بایر در مقابل باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس ) - S. aureus (، باسیلوس سوبتیلیس ) B. subtilis (، اشریشیا کلی ) E. coli ( و سودوموناس آئروژینوزا ) P. aeruginosa (، همچنین تست های سمیتی به روش MTT در مقابل سلول های سرطان سینه (MCF-7) انجام شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که نانوکامپوزیت /ZnO4O3Fe با نسبت مولی 1:10 می تواند نمونه مناسبی جهت کاربرد در حوزه سایبورگ باشد. با استفاده از دستگاه 132GPS- و تکنیک ولتاژ دوره ای مشخصه های الکترونیکی نانوذات تولید شده مورد بررسی قرار گرفت و نتایج قابل قبولی جهت بکارگیری نانوذرات به عنوان نانوترانزیستورهای اثر میدانی در تراشه های سایبرگی بدست آمد.