حامد سلیمی کناری

نانوالیاف به علت دارا بودن ویژگی های فیزیکوشیمیایی منحصر به فردی همچون نسبت سطح به حجم بالا و اندازه منافذ کوچک، برای محدوده وسیعی ازکاربردها مانند لباس های محافظت کننده، فیلتراسیون، غشای ضد میکروبی و مهندسی بافت مورد استفاده قرار می گیرد. در این پژوهش نیز پس از مروری بر مطالعات پیشین در مورد روش ساخت نانوالیاف دکسترانی، از روش الکتروریسی برای تهیه الیاف از دو پلیمر دکستران و پلیمر پلی وینیل الکل (PVA) در محلول آبی استفاده شد. در گام نخست این تحقیق، برای تولید نانوالیاف مناسب با ساختار یکنواخت از این دو پلیمر، برخی پارامترهای مربوط به محلول الکتروریسی (مانند گرانروی محلول، کشش سطحی و غیره) و شرایط فرایندی (مانند نرخ تغذیه و فاصله نازل تا جمه کننده) تغییر داده شد. در ادامه نیز، برای افزایش استحکام مکانیکی و جلوگیری از انحلال نانوالیاف تهیه شده در محیط آبی، با ایجاد پیوند عرضی در زنجیره های دو پلیمر به روش شیمیایی توسط عامل شبکه ای کننده همچون گلوتارآلدهید (GA) و اپی کلروهیدرین (ECH) یک ساختار هیدروژلی از دکستران/پلی وینیل الکل تهیه گردید. عوامل موثر بر خصوصیات فیزیکی نانوالیاف از جمله قطر و ریخت شناسی توسط آنالیز میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و همچنین خصوصیات شیمیایی با استفاده از تجزیه طیف بینی مادون قرمز تبدیل فوریه (FT-IR) بررسی شد. نتایج، نشان دهنده اثر قابل ملاحظه و معنی دار غلظت محلول بر تشکیل الیاف بدون دانه برای هر دو پلیمر دکستران و پلی وینیل الکل است. به طوری که برای الیاف دکسترانی، ریخت شناسی ظاهری از ساختاری با دانه های فراوان در غلظت g/mL 5/0 به ساختاری از الیاف یکنواخت و بدون دانه در غلظت g/mL 9/0 رسید. همچنین نتایج نشان داد که اضافه کردن عامل فعال سطحی Triton X-100 به مقدار ناچیز به محلول (wt% 5/0) با هدف کاهش کشش سطحی محلول، سبب تسهیل در فرآیند الکتروریسی برای محلول دکسترانی و سبب بهبود یکنواختی قطر الیاف، کاهش قطر متوسط و تعداد دانه ها در حصیر پلیمر PVA شده است. همچنین مشاهده شد که بعد از نگهداری حصیر دکسترانی و PVA در آون برای تکمیل فرآیند شبکه ای شدن ، الیافی به هم چسبیده با قطر بزرگتر تشکیل شده است. بررسی ها نشان داد بهترین روش برای تولید الیاف هیدروژلی دکسترانی، شبکه ای کردن آن با استفاده از انحلال عامل شبکه ای کننده در محلول الکتروریسی و برای ح