|
عنوان
|
سازگاری های ساختاری پیچک ایرانی، گونه درمعرض خطرسواحل شمالی ایران
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
تشریح،بافت استحکامی،تنشهای محیطی،سواحل ایرانی،ماسه رست
|
|
چکیده
|
هدف از این مطالعه مشخص کردن سازگاریهای ساختاری در سه جمعیت از پیچک ایرانی در سواحل استان مازندران است که تحت تاثیر تنشهای محیطی شدید منطقه ساحلی، جمعیتهای آن به شدت رو به کاهش است. به طور کلی بافت کلانشیمی حلقوی، مزوفیل ایزوبیلاترال، استل از نوع آمفی فلوئیک سیفونوستل، فراوانی لولههای شیرابهای محتوی لاتکس، بلورهای فراوان دروز و حضور بافت پریدرم در ریزوم را میتوان به عنوان مهمترین استراتژی های تشریحی گیاه برای تحمل شرایط سخت محیطی معرفی کرد. جمعیت ساری در مقایسه با جمعیتهای بابلسر و نور از بیشترین مکانیسم های ساختاری برای تحمل اکوسیستم ساحلی برخوردار بود. تفاوت های کمی در ویژگی های تشریحی مشاهده شده در سه جمعیت persicus Convolvulus به عنوان شواهدی بر تنوع فنوتیپیکی بالای درون گونه ای است. این تنوع درون گونه ای در ویژگی های مرتبط با تحمل تنش ها سبب سازگاری منطقه ای به شرایط می شود و توانایی گیاه را برای مقابله با تغییرات محیطی افزایش می دهد.
|
|
پژوهشگران
|
ناصر جعفری (نفر سوم)، صدیقه کلیج (نفر دوم)، فائزه عاشقیان (نفر اول)
|