مشخصات پژوهش

عنوان	بازنگری و ارزیابی عناصر هویت بخش معماری دوره پارسی به منظور بهره گیری در طراحی پاویون ایران در اکسپو ژاپن
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	هویت معماری، معماری دوره پارسی، پاویون ایران، اکسپو ژاپن
چکیده	هدف: هدف از پژوهش پیشرو شناسایی عناصر هویت بخش در دوره ی پارسی و ارزیابی میزان اثرگذاری هر یک از این عناصر بر معماری دوره پارسی میباشد. توجه به هویت محلی و فرهنگی در فرآیند طراحی و معماری ضروری است. چراکه معماری هویتمند میتواند معرف یک جامعه باشد و به نیازهای اجتماعی و فرهنگی جامعه پاسخ دهد و به ایجاد فضاهای کاربردی کمک کند. روش شناسی پژوهش: روش جمعآوری مطالب و گردآوری دادهها به صورت ترکیبی است. اطلاعات اولیه، دادهها و مؤلفههای مؤثر بر بستر پژوهش از منابع کتابخانهای فارسی و لاتین شامل اسناد، کتب، مقالات علمی و پایاننامهها در زمینههای معماری، تاریخ و باستانشناسی استخراج شده و سپس با استفاده از شیوه میدانی و ابزار پرسشنامه به تعیین اولویتهای پژوهش پرداخته میشود. برای این منظور، ابتدا مؤلفههای تأثیرگذار بر هویت معماری دوره هخامنشی از منابع معتبر استخراج و در جدولی طبقهبندی گردید. سپس پرسشنامهای مدون به شیوه مقایسه زوجی شامل توضیحات اولیه تهیه و در نهایت میان ۳۷ نفر از متخصصین، پژوهشگران و اساتید معماری، باستانشناسی و تاریخ توزیع شد. یافتهها: هویت به معنی شناسایی شخص یا گروهی نسبت به گروه دیگر است و معانی و مفاهیم مختلفی را در بر دارد. فلذا درک مفهوم هویت به گونه ای پیچیده است که باید ویژگیها و معیارهای آن را از جهات مختلف مورد شناسایی قرار داد. به طور کلی مؤلفه های تاثیرگذار بر هویت معماری شامل مؤلفه جغرافیایی، مؤلفه اقلیمی، اقتصادی، کالبدی، هنری، آیینی- مذهبی، ملی-سیاسی و مؤلفه انسانی میباشد. نتیجهگیری: مطالعات نشان میدهد که عوامل مختلفی بر هویت معماری تأثیر میگذارد. تحلیل داده های آماری نشانگر این است که مؤلفه کالبدی با وزن 0.175 ، هنری با وزن ، 0.170 ، آیینی- مذهبی با وزن 144.0 ، اقتصادی با وزن 0.135 ، ملی سیاسی با وزن 0.124 انسانی با وزن 0.121 ، جغرافیایی با وزن 0.079 و اقلیمی با وزن 0.052 به ترتیب دارای اولویت و تأثیرگذاری بیشتری بر روی هویت معماری دوره هخامنشی هستند
پژوهشگران	مصطفی قلی پور گشنیانی (استاد راهنما)، مهتا سنگاری کجور (دانشجو)