مشخصات پژوهش

عنوان	اثر یک دوره مداخله‌های تمرینات واقعیت مجازی، پیاده‌روی نوردیک تناوبی و موسیقی امبینت بر ریکاوری قلبی -تنفسی سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی با کاهش کسر جهشی در پاسخ به آزمون ورزشی قلبی -ریوی
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	آزمون ورزشی قلبی -ریوی تمرینات واقعیت مجازی پیاده‌روی نوردیک ریکاوری ضربان قلب کسر جهشی نارسایی قلبی موسیقی
چکیده	زمینه و هدف: بیماران نارسایی قلبی با کاهش کسر جهشی بطن چپ (HFrEF)، دارای اختلالات اتونوم قلبی هستند که این موضوع سبب مرگ‌و‌میر آنان می‌شود. ریکاوری ضعیف ضربان قلب (HR) و نرخ حاصل‌ضرب فشار (RPP) بلافاصله پس از آزمون ورزشی قلبی -ریوی (CPET) تا حدی به‌دلیل کاهش تون واگ است. پژوهش‌های محدودی به ارزیابی ریکاوری شاخص‌های همودینامیک (HR، SBP و RPP) متعاقب یک دوره تمرین میان مدت و در پاسخ به یک پروتکل ورزشی استاندارد در بیماران مبتلا به HF پرداخته‌اند. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر چهار هفته مداخله‌های غیردارویی مانند تمرین واقعیت مجازی (VR)، پیاده‌روی نوردیک تناوبی ((INW) interval Nordic walking) و شنیدن موسیقی امبینت ((AM) Ambient music) در بهبود ریکاوری همودینامیک قلبی -عروقی (یک و سه دقیقه) در پاسخ به یک CPET استاندارد در بیماران مبتلا به HF بود. مواد و روش: 42 بیمار با HF پایدار (میانگین سنی 13/4± 36/60 سال و کسر جهشی 30-55 درصد) به‌طور تصادفی به چهار گروه تمرین واقعیت مجازی، پیاده‌روی نوردیک، شنیدن موسیقی امبینت ضبط‌شده و کنترل تقسیم شدند. سه گروه VR، INW و AM به مدت چهار هفته و هر هفته پنج روز پروتکل تعریف‌شده را انجام دادند. اندازه‌گیری‌ها شامل HR، SBP،RPP و عملکرد قلبی -تنفسی (VO2peak، پالس اکسیژن و زمان تا خستگی (TTE)) با استفاده از یک الکتروکاردیوگرام 12لید در لحظه پایان تست و دقایق 1 و 3 ریکاوری متعاقب پروتکل فزاینده CPET در قبل و پس از چهار هفته مداخله انجام گرفت. برای بررسی اثر مداخله‌ها و CPET در زمان‌های مختلف از آنالیز واریانس چندعاملی استفاده شد. نتایج: CPET موجب افزایش شاخص‌های همودینامیک قلبی- تنفسی در قبل و پس از چهار هفته مداخله‌های غیردارویی ‌شد. پس از چهار هفته مداخله، ریکاوری یک و سه‌دقیقه‌ای ضربان قلب، فشار خون سیستول، TTE و VO2peak در گروه‌های INW و VR در مقایسه با گروه کنترل بیشتر بود، اما تغییر معنی داری نداشت (05/0 P<). متعاقب چهار هفته مداخله، مقادیر RPP بلافاصله پس از CPET، در گروه‌های INW و VR در مقایسه با گروه کنترل افزایش داشت که معنی دار نبود و البته با افزایش TTE همسو بود. چهار هفته موسیقی تأثیر معناداری بر ریکاوری همودینامیک و عملکرد قلبی -تنفسی مردان مبتلا به HF نداشت. نتیجه‌گیری: بهبود ریکاوری HRR3 و SBP در پاسخ به CPET و روند مثبت VO2peak و TTE پس از چهار هفته مداخله‌های INW و VR، ممکن است عاملی برای افزایش تون واگی در بیماران مبتلا به HFrEF باشد. هر دو روش تمرینی INW و VR برای بهبود ریکاوری همودینامیکی قلبی -تنفسی در مبتلایان به HF مناسب است، اما ریکاوری سریع‌تر احتمالاً مستلزم انجام تمرینات با طول دوره طولانی‌تر است و ممکن است راهی برای بهبود آمادگی قلبی -تنفسی و ازاین‌رو پیشگیری از بروز حوادث قلبی در سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی باشد. تحقیقات آینده باید متمرکز بر سایر روش‌های تمرینی از جمله تمرینات HIIT همراه با مداخلات غذایی باشد. علاوه بر این، درک سازوکار‌های مسئول بهبودهای بالقوه، مستلزم بررسی بیشتر است.
پژوهشگران	ولی اله دبیدی روشن (نفر سوم)، مائده مکارمی (نفر دوم)، اردوان طاهری (نفر اول)