مشخصات پژوهش

عنوان	اثر تعاملی استات سرب و تمرین استقامتی بر میزان فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز و مالون دی آلدهید قشر مغز موش های صحرایی
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	تمرین ورزشی، استات سرب، فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز، مالون دی آلدهید
چکیده	سابقه و هدف: تمرین استقامتی باعث کاهش استرس اکسایشی و نیز افزایش نوروتروفین مغز می شود، از آنجائیکه توجه کمتری به بررسی حفاظت عصبی ناشی از فعالیت بدنی پس از القای استات سرب شده است، لذا این مطالعه به منظور بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی بر میزان فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز و مالون دی آلدهید قشر مغز موش های در معرض استات سرب انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر 50 روزه نژاد ویستار با میانگین وزنی 79/3±250 گرم بطور تصادفی به 4 گروه پایه، کنترل، تمرین+ سرب و سرب تقسیم بندی شدند. برنامه تمرینی شامل 8 هفته دویدن روی نوارگردان (با سرعت 22-15 متر بر دقیقه و مدت 64-25 دقیقه) بود. گروه های تمرینی و سرب mg/kg20 استات سرب و گروه کنترل نیز 30mg/kg حلال اتیل اولئات را به مدت 8 هفته به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. سطوح فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز و مالون دی آلدهید قشر مغز به ترتیب با روش های الایزا و تیو باربیوتوریک اسید تعیین شدند. یافته ها: استات سرب تغییر قابل توجهی در مقادیر فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز در گروه سرب نسبت به گروه کنترل ایجاد نکرد (به ترتیب 26/1±93/1 در برابر 13/1±78/1 ng/mg protein)، اما افزایش معنی دار مقادیر مالون دی آلدهید در گروه سرب نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (به ترتیب 07/0±61/0 در برابر 05/0±31/0 nmol/mg protein) (به ترتیب 994/0=p و 000/0=p). در مقابل، تمرین هوازی موجب معکوس شدن این روند شد، به طوری که باعث افزایش غیر معنی دار فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز (به ترتیب 39/1±98/2 در برابر 26/1±93/1 ng/mg protein) و کاهش معنی دار مالون دی آلدهید (به ترتیب 04/0±5/0 در برابر 07/0±61/0 nmol/mg protein) قشر مغز در گروه تمرینی نسبت به گروه سرب شد (به ترتیب 207/0=p و 048/0=p). نتیجه گیری: بر اساس این نتایج اگرچه تمرین استقامتی باعث افزایش معنی دار فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز نشده است اما می تواند با پیشگیری از کاهش آن در اثر مسمومیت با سرب و نیز بهبود روند اکسیدانتی/ آنتی اکسیدانتی موجب تقویت ساختار دفاعی مغز علیه آلاینده های محیطی شود.
پژوهشگران	محمد تقی پور درزی (نفر چهارم)، سلیمان محجوب (نفر سوم)، ولی اله دبیدی روشن (نفر دوم)، سمیه حسین زاده (نفر اول)