مشخصات پژوهش

عنوان	سنتر نانوکامپوزیت دی اکسید روی / کربن الماس گونه با کمک پلاسمای سرد اتمسفری به عنوان لایه فوق آبگریز
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	پلاسمای سرد اتمسفری، لایه فوق آبگریز، نانوکامپوزیت
چکیده	سنتز نانوکامپوزیت ها به یک اولویت در توسعه فناوری نانو تبدیل شده است. روش های مختلف شیمیایی، فیزیکی و بیولوژیکی برای تولید نانوکامپوزیت ها اتخاذ شده است. در این تحقیق، از روش پلاسمای اتمسفری سرد برای سنتز سریع و یک مرحله‌ای و دومرحله ای نانوکامپوزیت‌ها به‌عنوان حسگر مقاومت شیمیایی و لایه فوق آبگریز استفاده شد. در این مطالعه، در گام نخست، یک پوشش فوق آبگریز- روغن دوست بر روی یک بستر مبتنی بر پارچه با استفاده از تخلیه سد دی‌الکتریک در لایه نشانی لایه به لایه تهیه شد. برای دستیابی اثربخشی جداسازی بالا، زبری بهینه با توزیع مناسب نانوذرات در زیر پوشش کربن شبه الماس ارائه شد. در مرحله دوم، سنتز یک لایه نانوکامپوزیت به عنوان روش جدید در حسگر شیمیایی گاز آمونیاک در دمای اتاق با پلاسمای سرد اتمسفر ارائه شد. ویژگی‌های شیمیایی و مورفولوژیکی، و همچنین سایر خواص لایه های رسوب‌شده، از طریق سنجش XPS، FTIR، FESEM و AFM مشخص شد. برای نمونه های آبگریز، افزایش در زاویه تماس استاتیک آب پوشش فوق آبگریز تا 166 درجه مشاهده شد، در حالی که زبری سطح از 84/9 به 19/ 38نانومتر افزایش یافت. علاوه بر این، آزمایش جداسازی روغن موتور-آب افزایش زبری سطح را بدون تأثیر منفی بر عبور جریان نشان داد. نانوذرات خواص جداسازی پوشش DLC را تقویت کردند که توسط آن راندمان جداسازی نزدیک به 99٪ به دست آمد. فعالیت های سنجش گاز برای لایه های حسگری با در نظر گرفتن گاز NH3 بررسی شد. نتایج سنجش لایه سنتز شده به روش یک مرحله‌ای از نظرپاسخ دینامیکی وپایداری بهتر بود. علاوه بر این، آزمایش‌های تکرارپذیری نشان داد که نمونه‌های سنتز شده پس از 90روز خواص حسی خود را حفظ کردند. یافته‌ها نشان داد که روش پلاسمای اتمسفر سرد توسعه‌یافته یک روش سریع یک مرحله‌ای برای سنتز نانوکامپوزیت‌ها برای کاربردهای متفاوت است.
پژوهشگران	مائده قاسمی مطلق (استاد مشاور)، فرشاد صحبت زاده لنبر (استاد راهنما)، زهرا امیدی (دانشجو)