|
عنوان
|
بررسی ارتباط پلی مورفیسم های ژنتیکی rs17561 و rs1143634 با ریسک پریودنتیت مزمن
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
پریودنتیت مزمن؛ اینترلوکین 1؛ پلی مورفیسم ژنتیکی
|
|
چکیده
|
مقدمه: تنوع ژنتیکی در سایتوکین هایی مانند اینترلوکین α1 و اینترلوکین 1β از طریق تغییر در پاسخ ایمنی در بیماری های التهابی مثل پریودنتیت مزمن نقش دارد و ریسک ابتلا به این بیماری را تغییر می دهد. هدف این مطالعه، بررسی ارتباط پلی مورفیسم های ژنتیکی 4845G>T اینترلوکین 1α و 3954C>T اینترلوکین 1β با ریسک ابتلا به پریودنتیت مزمن می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مورد- شاهدی، 266 شرکت کننده از مراجعین به دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان در سال 1398 شامل 133 فرد سالم و 133 فرد مبتلا به پریودنتیت مزمن وارد مطالعه شدند، ژنوتایپ نمونه های خون افراد شرکت کننده در محل پلی مورفیسم فوق با روش PCR-RFLP تعیین شد. میزان ارتباط پلی مورفیسم های مورد مطالعه با پریودنتیت مزمن توسط آزمون رگرسیون لوجستیک محاسبه شد. سطح 0/05 > p value از لحاظ آماری معنی دار بود. یافته ها: آنالیز داده ها وجود ارتباط معنی دار بین ژنوتایپ های CT، TT و آلل T پلی مورفیسم 3954C>T اینترلوکین 1β و افزایش ریسک ابتلا به پریودنتیت مزمن و عدم وجود ارتباط معنی دار بین پلی مورفیسم 4845G>T از اینترلوکین 1α و خطر ابتلا به پریودنتیت مزمن را نشان داد. نتیجه گیری: بر اساس داده های فوق پلی مورفیسم 3954C>T فاکتور خطر برای پریودنتیت مزمن به شمار می رود و به عنوان یک بیومارکر بالقوه برای غربالگری افراد مستعد به این بیماری می باشد.
|
|
پژوهشگران
|
مینا جمشیدی (نفر چهارم)، محمد کریمیان (نفر سوم)، امیر فرمحمدی (نفر دوم)، جابر یقینی (نفر اول)
|