تحولات فرهنگی از دیرباز تا به امروز که مسئله جهانی شدن نمود پیدا کرده است، یکی از عوامل سرنوشت ساز جوامع بوده و در این میان نقش نخبگان در این فرآیند، نقشی کلیدی و حساس می باشد. آموزه های وحیانی بنا بر قائده جهان شمولی، ساز و کاری برای جامعه ترسیم نموده که علاوه بر حفظ هویت فرهنگی، تهدیدهای جهانی شدن را به فرصت تبدیل خواهد کرد. هدف بررسی نقش نخبگان به عنوان مهمترین عامل انگیزشی در حفظ و اعتلابخشی فرهنگی جامعه طبق آموزه های دینی می باشد. در این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی بر اساس اسناد کتابخانه ای و منابع جامعه شناسی همچنین متون دینی استفاده شده است. یافته های این پژوهش عبارتند از: از عوامل اعتلابخشی کارکرد نخبگان می توان به راهبری و هدایتگری، تربیت و نخبه پروری، نقش الگویی و الگوسازی، فرهنگ دانش افزایی و هویت بخشی اشاره نمود. و در صورت حاکمیت نخبگان ناشایست، زمینه انحطاط فرهنگی فراهم خواهد شد. نتیجه آنکه بر اساس آموزه های دینی نقش نخبگان به مانند انبیاء نقشی هدایتی داشته، و وظیفه سنگین آنان علاوه بر پاسداشت از فرهنگ اسلامی ایرانی و حفظ آن، کوشش در جهت اعتلای فرهنگی جامعه در عصر جهانی شدن و تبدیل تهدیدهای فرهنگی به فرصت می باشد. از دیگر نتایج می توان به استحکام درونی جامعه با توجه به نقش محوری نخبگان اشاره نمود.
