صفات خداوند و ویژگی های آن، از مباحث مورد اختلاف میان متکلمان و حکیمان و مفسران است. از جمله آیاتی که در تفسیر آن میان فریقین اختلاف است، تفسیری آیه 29 الرحمان است که بیان می دارد خداوند هر روز در شأنی است. آیه در مقام بیان قدرت خداوندو نقد دیدگاه یهود مبنی بر گذشتن امور در علم الهی و عدم حدوث موجودات جدید است. با توجه به اختلافاتی که در تفسیر آیه وجود دارد، پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی ضمن بیان دیدگاه های مفسران، وجوه افتراق و اشتراک فریقین در تفسیر آیه را مورد مداقه قرار داده است. برخی از اهل سنت حدوث موجودات جدید را نمی پذیرند ، در حالی که شیعه با توجه به روایت امام علی علیه السلام، قائل به حدوث امور جدید است. معنای واژه «یوم»، فیض رسانی دائمی، شناخت اراده ازلی خداوند و اراده فعلی وی، عدم زمانمندی حق تعالی، تفاوت لوح محفوظ و لوح محو و اثبات، از نکات مهم تفسیری است که استمرار حدوث موجودات و فیض رسانی مستمر خداوند را که با آیه مطابقت دارد، ثابت می کند.
