یکی از عوامل مهم اثر گذار بر سطح درآمد, سرمایه انسانی افراد است که در بسیاری از مدلهای نظری رشد اقتصاد مانند لوکاس؛ بکر , مورفی و تمورا؛ لائو؛ جامیسن و لوات؛ ربلو؛ مولیگان و سالایی مارتین (که مشخصات کتابشناسی آنها درمنابع پایانی مقاله ذکر شده است) در سالهای آموزش افراد متجلی دانسته شده است. در نیمه دوم دهه 1990 افرادی چون برو – لی؛ نهرو, سوآنسن و دوبی (رجوع شود به منابع پایانی مقاله) با تبیین سرمایه انسانی در سالهای تحصیلی به اندازه گیری آن اقدام کردند. در این مطالعه آموزش رسمی شاخصی برای اندازه گیری سرمایه انسانی دانسته شده و با ارایه جایگزینی برای تجربه افراد, انباشت سرمایه انسانی در حین کار نیز مورد توجه قرار گرفته است. همچنین به دلیل وجود تبعیض و جداسازی شغلی, جنسیت افراد به عنوان متغییر مهم اثر گذار بر تفاوت در درآمد, وارد مدل شد. سپس با استفاده از تابع دریافتیهای مینسر (Mincer ,1958 & 1947) و تعدیل آن برای اقتصاد ایران, اثر سرمایه انسانی بر درآمد افراد برای سالهای 1363 تا 1379 برای خانوار شهری و روستایی به تفکیک بررسی گردید. نتایج به دست آمده نشان دهنده آن است که درآمد افراد نه تنها تحت تاثیر سرمایه انسانی (سالهای تحصیلی و تجربه) آنها قرار می گیرد بلکه جنسیت افراد نیز از عوامل اثر گذار بر درآمد آنهاست.
