بهرهگیری از مزیتهای دریا و آبها در کشورها مختلف شاید سابقهای به اندازه طول عمر بشریت دارد؛ به این ترتیب که در بحث تعیین نقاط سکونتگاهی بشر یکی از اولویتها دسترسی به دریاها و آبها بوده است. این موضوع در سالهای بعد نیز به واسطه توسعه صنعتی و استفاده از فولاد در صنعت کشتی سازی و حمل و نقل دریایی توسعه یافته و بر این اساس توسعه بنادر و زیرساختهای حمل و نقل دریایی موجبات رشد و توسعه روزافزون زندگی جوامع انسانی را بدنبال داشته است. به گونهای که دسترسی به دریاها و ایجاد بندرها به عنوان یکی از شاخصهای توسعه اقتصادی مطرح بوده و مهمترین و بزرگترین شهرهای جهان در مجاورت بنادر هستند. به این ترتیب که بنادر ضمن ارائه فرصت های کسب و کار برای شرکتهای ملی و بین المللی، رقابت را افزایش داده و موجبات کاهش قیمت برای تولیدکنندگان و در نهایت برای مصرفکنندکان و افزایش رفاه آنها را بدنبال خواهد داشت. البته باید به این نکته توجه داشت که رقابت پذیری روبه رشد که به واسطه سرمایهگذاری در بنادر به وجود میآید نیز میتواند برای اقتصاد ملی مانند شمشیر دولبه عمل کند، در صورت عدم اتخاذ استراتژیهای مناسب و مطلوب پویا میتواند برخی شرکتها و کسب و کارها را به واسطه دسترسی شرکتهای بین المللی به بازارهای آنها با مشکلات عدیدهای مواجه نماید. به عبارت دیگر منافع دسترسی به بازارهای بین المللی و کالاهای ارزانتر برای برخی از فعالان اقتصادی، به طور ضمنی تعطیلی کسب و کارهای ناکارمد را بدنبال خواهد داشت. در یک دید کلی میتوان این چنین تبیین نمود که رقابت پذیری رو به رشد منافع اقتصادی مثبت را ارتقاء داده ولی توزیع آن در همه بخشها و فعالان اقتصادی یکنواخت نمیباشد.
