هدف این تحقیق ، بررسی توانایی شاخص های حسابداری و غیرحسابداری مؤثر بر پیش بینی درماندگی مالی و مقایسه روش های پارامتریک و ناپارامتریک ا ست . بدین منظور اطلاعات 211 سال - شرکت درمانده منتخب بر اساس معیارهای خاص درماندگی و 211 سال -شرکت سالم پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله بین سال های 1384 الی 1393 مورد استفاده قرار گرفته است . در این مطالعه از 32 شاخص حسابداری و 20 شاخص غیرحسابداری به همراه دو روش پارامتریک شامل روشهای رگرسیون لوجستیک و تحلیل ممیزی چندگانه و هفت روش ناپارامتریک شامل ماشین بردار پشتیبان، شبکه عصبی مصنوعی، درخت تصمیم )با 4 الگوریتم( و شبکه بیزین جهت پیش بینی درماندگی مالی استفاده گردیده استت. نتایج تحقیق نشان می دهد مدل های مستخرج از شاخص های حسابداری به طور معنی داری نسبت به مدل های مبتنی بر شاخص های غیرحسابداری از دقت پیش بینی بالاتری برخوردارند و اضافه نمودن شاخص های غیرحسابداری به مدلهای مبتی بر شاخص های حسابداری، قدرت پیش بینی آنها را به طور معنی داری افزایش نمیدهد. همچنین، علیرغم بالاتر بودن میانگین توانایی پیش بینی روشهای ناپارمتریک نسبت به روش های پارامتریک ، این تفاوت از نظر آماری معنی دار نیست.
