امروزه سرمایه گذاری موفق مستلزم شناسایی عوامل موثر بر سرمایه گذاری و ریسک های مرتبط با آن و تخصیص بهینه منابع با هدف کسب بالاترین بازده است. در این راستا سرمایه گذاران فردی و نهادی در جست و جوی استراتژی هایی هستند که بتوانند با استفاده از آنها بازده بیشتری را بدست آورند، شناسایی عوامل موثر بر ریسک و بازده در فرآیند سرمایه گذاری یکی از این استراتژی هاست. هدف پژوهش حاضر، بررسی توان توضیح دهندگی بازده سهام توسط مدل شش عاملی و مقایسه آن با مدل های پنج عاملی فاما فرنچ، چهار عاملی کارهارت و Qعاملی هو ، خو ژانگ(HXZ) در تبیین بازده مورد انتظار سهام است. نتایج پژوهش با استفاده از اطلاعات ماهانه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره 1380 تا 1394، نشان می دهد که توان بازده سهام توسط مدل پنج عاملی فاما و فرنچ بیش از مدل شش عاملی و چهار عاملی کارهارت و HXZ است و افزودن عامل شتاب یه مدل پنج عاملی توان توضیح دهندگی مدل را افزایش نمی دهد. برخلاف یافته های فاما و فرنچ در بورس های ایالات کتحده آمریکا عامل ارزش HML در بورس اوراق بهادار تهران معنادار است و به عنوان عامل زائد شناخته نمی شود. همچنین افزودن دو عامل سرمایه گذاری و سودآوری به مدل، توان توضیح دهندگی آن را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.
