کمیته حسابرسی یکی از سازوکارهایی است که انتظار می رود در راستای حفظ منافع گروه های مختلف استفاده کننده از اطلاعات حسابداری موثر واقع شود. دستیابی به هدف بیشینه کردن ارزش شرکت با این تضادها و مشکلات نمایندگی مواجه است. ساختار مالکیت و سیاست های مالی می تواند عملکرد و ارزش شرکت را از طریق کاهش هزینه های نمایندگی تحت تاثیر قرار دهد. در این ارتباط، مالکیت مدیریتی به همسویی منافع مدیریتی با سهامداران کمک می کند. تامین کنندگان سرمایه و نهادهای نظارتی مربوط از روش های مختلفی برای کنترل رفتارهای مدیریتی و کاهش مشکلات نمایندگی استفاده می کنند. هدف اصلی این پژوهش، بررسی تعدیل کنندگی کمیته حسابرسی بر رابطه بین مالکیت نهادی و مالکیت مدیریتی است. برای این منظور جامعه آماری این تحقیق شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب شدند. با توجه به این محدودیت های مطرح شده در فصل سوم، 75 شرکت به عنوان نمونه آماری انتخاب گردیدند. آزمون فرضیه ها با استفاده از تلفیق داده های مقطعی و زمانی به کمک نرم افزار آماری Eviews به روش پانل دیتا تجزیه و تحلیل شد. با توجه به نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها دو فرضیه تحقیق مورد تایید قرار گرفتند. با توجه به مدل رگرسیونی فرضیه اول و سطح معنا داری کمتر از 0.05 اثر تعدیل کنندگی کمیته حسابرسی بین مالکیت نهادی مورد تایید قرار می گیرد. با توجه به نتایج نقش تعدیل کنندگی کمیته حسابرسی بر رابطه بین مالکیت نهادی نیز مورد تایید قرار گرفت. همچنین نقش تعدیل گری کمیته حسابرسی در رابطه بین مالکیت مدیریتی نیز مورد تایید قرار گرفت.
