حسابرسی داخلی بهعنوان سازوکاری با اهمیت به دنبال اطمینانبخشی نسبت به اثربخش بودن کنترلهای داخلی میتواند نقش با اهمیتی در ایجاد بستری مناسب برای پیشگیری از تقلب و سوء استفادههای مالی ایفا کند. برای اثربخشی چنین سازوکاری، شناخت علل زمینهای ارتقای کارکردهای کیفی میتواند بر مبنای استانداردهای حسابرسی، به توسعه سطح شفافیتهای مالی کمک نماید. بنابراین هدف این پژوهش واکاویی محتوایی در علل زمینهای ارتقای کارکردی کیفی حسابرسی داخلی براساس تحلیل مدل جامع تفسیرگرایانه و ساختارمندانه میباشد. روش شناسی این پژوهش از نظر نوع داده، ترکیبی مبتنی بر رویکرد استقرائی-قیاسی میباشد. به منظور جمعآوری دادهها در بخش کیفی پژوهش به منظور انجام تحلیلهای فراترکیب و دلفی جهت تدوین چک لیستهای امتیازی، از 61 نفر از متخصصان حسابداری و مدیریت مالی در سطح دانشگاهی که بر مبنای نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند، استفاده گردید. سپس در بخش کمی پژوهش به منظور انجام تحلیل مدل جامع تفسیرگرایانه و ساختارمندانه از 02 نفر از حسابرسان داخلی شرکتهای بازار سرمایه که دارای تجربه لازم بودند، استفاده شد. در گام اول، براساس تحلیل فراترکیب اقدام به غربالگری پژوهشهای مشابه گردید و بر مبنای تحلیل ارزیابی انتقادی، از بین پژوهشهای انتخاب شده، مولفههای اصلی و گزارههای پژوهش در قالب چک لیستهای امتیازی 7 گزینهای انتخاب شدند. سپس به منظور رسیدن به حدکفایت نظری از تحلیل دلفی استفاده شد و 67 گزاره برای علل زمینهای ارتقای کارکردهای کیفی حسابرسی داخلی وارد فاز تحلیل مدل جامع تفسیرگرایانه و ساختارمندانه گردید. نتایج در این بخش نشان داد، گزاره تصویب برنامه، بودجه و پاداش حسابرسی داخلی ( E4 ( موثرترین عامل ارتقای کارکردهای کیفیت حسابرسی داخلی و گزارهِ تقویت سطح یادگیری در کارکردهای حسابرسی داخلی از طریق گردش آزاد اطلاعات ) E17 ( کم اثرترین گزاره ارتقای کارکردهای کیفیت حسابرسی داخلی در شرکتهای بورس اوراق بهادار تهران انتخاب شدند.
