در این مطالعه، از نظریه تابعی چگالی برای ارزی ابی خواص الکترونی و ساختاری نانوصفحات فسفرن خالص دوپه شده با Li ، Cu و O ، کپسوله شده با hBN و دوپه شده -کپسوله شده استفاده شد. جذب ترک یبات آل ی فرار آنیلین، فنول، اتیلن اکساید و استالدئید نیز بر روی این نانوصفحات بررسی شد. تابع کار، زمان بازیابی ، گزینش پذیری و حساسیت از دیگر مشخصههای مورد بررسی بودند. در بخش نخست، جذب آنیلین، فنول، اتیلن اکساید و استالدئید روی فسفرن خالص بررسی شد. تمامی جذبها فیزیکی بودند و آنیلین و فنول به ترتیب با 630 / 0 - و 602 / 0 - الکت رون ولت بالاترین جذبها را داشتند. زمان بازیابی در محدوده قابل تشخیص محاسبه شد. اگرچه حساسیت چندان بالا نبود اما گزینش پذیری خوبی نسبت به اتیلن اکساید و استالدئید مشاهده شد. در بخش دوم، دوپه شدن فسفرن با اتمهای لیتیم، مس و اکسیژن بررسی شد. مقادیر انرژی جذب، به طور قابل توجهی افزایش یافت. به ویژه در جذب آنیلین و فنول روی فسفرن دوپه شده با لیتیم به ترتیب مقدار انرژی جذب 69 / 1 - و 60 / 1 - الکترون ولت مشاهده شد. ویژگی شکاف نوار پس از دوپه شدن با لیتیم و مس نامستقیم شده است بر خلاف دوپه شدن با اکسیژن که همچنان مستقیم همانند فسفرن خالص باقی مانده است. چگالی بار پس از دوپه شدن با اتمهای فلزی، افزایش یافته است. زمان بازیابی برای جذب اتیلن اکساید و استالدئید در محدوده مناسب برای بازیابی قرار دارد و قابلیت استفاده مجدد دارد. حساسیت و گزینشگری خوبی پس از دوپه شدن با اکسیژن و مس برای شناسایی اتیلن اکساید و استالدئید مشاهده شد. در بخش سوم، کپسوله کردن فسفرن با بورنیترید بررسی شد. کپسوله کردن روی خواص ذاتی فسفرن تاثیری نداشته است و شکاف نوار مستقیم همانند فسفرن خالص مشاهده شده است. مقادیر انرژی جذب افزایش خوبی در مقایسه با فسفرن خالص نشان داده است. تمامی جذبها فیزیکی بودند. زمان بازیابی، حساسیت و گزینش پذیری خوبی برای این ترکیبات آلی فرار به ویژه برای استالدئید مشاهده شد. در بخش چهارم، فسفرن کپسوله شده با بورنیترید و دوپه شده با لیتیم، مس و اکسیژن بررسی شد. مقادیر انرژی جذب افزایش داشته است اما اثر محافظتی بورنیترید باعث شده 8 چکیده است تا در مقایسه با فسفرن دوپه شده، مقادیر انرژی جذب کمتری مشاهده شود. حساسیت، گزینش پذیری و زمان بازیابی خوبی برای ساختار فسفرن کپسوله شده و دوپه شده با اکسیژن در مقایسه با کپسوله شده و دوپه شده با لیتیم و مس مشاهده شد. در مجموع، با استفاده از نتایج به دست آمده میتوان از نانومواد مبتنی بر فسفرن کپسوله شده و کپسوله شده -دوپه شده با اکسیژن برای تشخیص و حذف این ترکیبات آلی فرار به ویژه استالدئید استفاده کرد.
