حافظه کاری سیستم نورونی پویایی برای نگه داری و پردازش موقت اطلاعات می باشد. قشر پیش پیشانی (PFC) مرکز اصلی پردازش این حافظه کاری بوده که بواسطه سیستم های نوروترانسمیتری مختلفی با ساختارهای دیگر مغز همچون آمیگدال قاعده ای - جانبی (BLA) به تعدیل این حافظه می پردازد. در این مطالعه نقش سیستم اوپیوئیدی قشر پیش پیشانی میانی (mPFC) و سیستم دوپامینرژیک BLA در پردازش حافظه کاری بر اساس تست ماز شعاعی، بررسی شد. رت های نر نژاد ویستار برای این کار مورد استفاده قرار گرفتند. رت ها با استفاده از جراحی استریوتاکسیک در نقاط mPFC و BLA کانول گذاری شدند و بعد از طی دوره ریکاوری، مورد تزریقات درون مغزی قرار گرفتند. دوره عادت به دستگاه، مراحل آموزش، دوره تاخیر و آزمون با استفاده از دستگاه ماز شعاعی و بر اساس پروتکل DSWS انجام شد. پارامترهای تعداد خطاهای کاری و مرجع و زمان سپری شده در بازوهای خطاهای کاری و مرجع مورد محاسبه قرار گرفتند. نتایج نشان دادند دوز بالای مورفین در mPFCوکلروپرومازین (آنتاگونیست رسپتورهای D2 دوپامین) در BLA اثرات بهبود دهنده بر روی حافظه کاری و مرجع دارند.آپومورفین (آگونیست رسپتورهای دوپامین) اثرات دوگانه ای را اعمال کرد بدین ترتیب که دوزهای خیلی پایین و خیلی بالای آن (µg/rat 0.005 و 0.5) اثرات بهبود دهنده و دوز میانه آن (µg/rat 0.05) اثرات کاهشی روی حافظه کاری و مرجع داشت. تزریق توأمان دوز بی اثر مورفین و دوزهای سه گانه کلروپرومازین اثرات بهبود دهنده مشاهده شده در دوز بالای کلروپرومازین را رفع نمود. مورفین در میانکش با آپومورفین اثرات دوگانه آپومورفین روی حافظه کاری و مرجع را از بین برد. تزریق دوز مؤثر کلروپرومازین و آپومورفین نیز قادر به حذف اثرات دوگانه آپومورفین روی حافظه کاری و تا حدودی مرجع بود. با ثابت نگه داشتن دوز مؤثر مورفین و کلروپرومازین اثرات دوزهای پنجگانه آپومورفین، نتایج نشان دادند مورفین وکلروپرومازین اثرات یکدیگر را خنثی نموده و آپومورفین تحت این شرایط اثرات بهبود دهنده در تمام دوزهای مورد استفاده در این آزمایش دارد. یافته های ما نشان می دهند که سیستم اوپیوئیدی mPFC و سیستم دوپامینرژیک BLA طی پردازش حافظه کاری و نیز مرجع با یکدیگر در تعامل هستند.
