امروزه به سفر و صنعت گردشگری در دنیا اهمیت ویژه ای داده میشود و بومگردی و اقامتگاههای سنتی نیز به تازگی توانستهاند جایگاه مناسبی را در شاخههای این صنعت از آن خود کنن د. اقامتگاهها دارای انواع گوناگونی هستند و یکی از آنها اقامتگاههای سنتی هستند که حاصل تغییر کاربری خانههای سنتی خواهند بود. از آنجا که استان مازندران جایگاه ویژهای در بین مقاصد گردشگری ایران دارد و شهر ساری علیرغم برخوردار بودن از موهبت جنگل و دریا، از نظر گردشگری تاریخی و بومگردی درون شهری ضعیف است، لذا هدف این پژوهش ، بررسی امکان تغییر کاربری خانههای سنتی شهر ساری بعنوان اقامتگاه برای گردشگران و یک قابلیت بلقوه برای جلب بیشتر گردشگران به این شهر و استفاده موثرتر از بناهای تاریخی ساری با توجه به موقعیت ویژه آن است. تحقیق حاضر از نظر روش ، توصیفی تحلیلی مبتنی بر پیمایش بوده است و از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت دادهها کمی میباشد. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS و pls3 استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که برای ایجاد اقامتگاه گردشگری و احیا خانههای سنتی و تغییرکاربری آنان به اقامتگاه گردشگری در شهر ساری ؛ عواملی همچون جاذبههای فرهنگی در بافت تاریخی این شهر، سلامت و استحکام خانههای سنتی و ساختارمعماری خانههایی مانند کلبادی و رمدانی و عمارت فاضلیها تاثیر داشته و نیز عاملی چون امکان احداث زیرساختهای لازم نیز در این تغییر کاربری تاثیر مثبت و معناداری دارد. در واقع در این خانهها؛ جذابیت زیباشناختی ، در جریان بودن هویت تاریخی ، سیستم تهویه مناسب ، تطبیق کارکردی فضای کالبدی اولیه ، ایجاد فرصت های شغلی جدید و کاهش هزینه ها ، القای حس تعلق وارتقا کیفیت زندگی همگی سبب شده تا این بناها شرایط مناسب را برای تغییر کاربری بعنوان اقامتگاه سنتی و گردشگری را دارا باشند.
