تأمینکنندگان جزء حیاتی یک سازمان هستند که میتوانند اثرات زیادی بر عملکرد آن داشته باشند. با افزایش نگرانیهای زیست محیطی و قوانین مربوط به محیط زیست، خریداران نیازمند آن هستند تأمینکنندگان، محصولات و موادی به آنها تحویل دهند که مسائل زیست محیطی را مدنظر قرار داده باشند زیرا سطح بالای عملکرد زیست محیطی که توسط یک شرکت به دست میآید ممکن است بوسیله عملکرد زیست محیطی ضعیف تأمینکنندگانش از دست برود. بنابراین انتخاب تأمینکنندگان مناسب، از اهمیّت بسیار زیادی در طول زنجیره تأمین برخوردار است. در یک مدل جامع انتخاب تأمینکننده، لازم است همه عوامل سنتی و زیست محیطی با هم ترکیب شده تا مناسبترین تأمینکننده که در همه جنبههای مهم، خوب عمل میکند شناسایی گردد. تحقیق حاضر با استفاده از رویکرد ترکیبی ANP، DEMATEL و TOPSIS فازی به ارزیابی تأمینکنندگان شرکت دیزل سنگین در مدیریت زنجیره تأمین سبز پرداخته است. با استفاده از نظرات کارشناسان و خبرگان شرکت دیزل سنگین ایران و با توجه به معیارهای مهم شناسایی شده و اوزان حاصله برای آنها در راستای ارزیابی تأمینکنندگان سبز (سازماندهی، عملکرد مالی، سطح خدمت، تکنولوژی و شایستگی سبز) تأمینکنندگان این شرکت رتبهبندی شدند. یافتههای پژوهش بیانگر آن است که تأمینکننده سوّم از بهترین شرایط برخوردار بوده و تأمینکنندگان اوّل و دوّم با اختلاف کمی از هم به ترتیب اولویتهای بعدی را کسب نمودند.