اغلب تحقیقاتی که به بررسی پیوند میان مولفه‌های محیط واحدهای همسایگی و میزان فعالیت بدنی ساکنین می‌پردازند، بر یکی از معیارهای عینی و ادراکی تمرکز می‌کنند و گاهی این معیارها را به جای یکدیگر به کار می‌برند. در حالی که هریک از آنها اثرات متفاوتی بر رفتار سفر و فعالیت بدنی بجا می‌گذارد. همین امر سبب شده، جریان جدیدی در ادبیات شکل بگیرد، که با سنجش سازگاری بین این دو مولفه عینی و ادراکی، نحوه و میزان اثرگذاری هریک را بر سطوح فعالیت بدنی بیرون از خانه مشخص می‌نمایند. با این وجود، پس از گذشت دو دهه از تلاش گسترده جهانی، هنوز مطالعات اندکی در کشور صورت گرفته است. بدین ترتیب، پژوهش حاضر سعی دارد با مرور روایتی-نظام‌مند این رشته از تحقیقات، و روشن کردن چالش‌های روش‌شناختی و عوامل اثرگذار بر عدم تطابق بین معیارهای عینی و ادراکی، مسیر را برای ورود محققان در این حوزه هموارتر کند. برای یافتن مقالات از موتورهای جستجو مانند گوگل اسکالر ، پاپ مد ، اسکوپوس و وب آو ساینس استفاده شده است. با توجه به معیارهایی نظیر محدود کردن موضوع به فعالیت بدنی و رابطه آن با مولفه‌های ذهنی و عینی از اطلاعات، 43 مقاله برای این مرور انتخاب شدند. یافته‌ها نشان می‌دهند توافق جزیی تا متوسطی بین معیارهای عینی و ادراکی برقرار است و برداشت ذهنی مثبت ساکنین زمانی که پیاده‌مداری عینی یک واحد همسایگی نسبتاً پایین باشد، می‌تواند کمبودهای ناشی از محیط واقعی را بر میزان فعالیت بدنی در افراد جبران کند. به علاوه نتایج، نادیده گرفتن معیارهای کیفی خرد، نادیده گرفتن تاثیر عوامل فردی، روان‌شناختی و اجتماعی بر معیارهای ادراکی، تاثیر وضعیت اقتصادی- اجتماعی و سطح توقعات افراد بر محیط ادراکی، نادیده گرفتن مدت زمان سکونت، عدم تمایز میان رفتارهای فعال، عدم همپوشانی فضایی بین محیط عینی با گستره فعالیتی افراد در واحد همسایگی، نادیده گرفتن متغیرهایی مانند سطوح فعالیت بدنی و خودگزینی محیط مسکونی و غلبه مطالعات مقطعی بر کوهورت را به عنوان چالش‌های اصلی این تحقیقات برشمردند.
