نظریه شهر 15 دقیقه‌ای اخیرا به یک پارادایم محبوب در توسعه شهری تبدیل شده است. این مفهوم ادعا می‌کند که همه باید در عرض 15 دقیقه پیاده‌روی به خدمات ضروری، امکانات و فضاهای سبز دسترسی داشته باشند.چارچوب شهر 15 دقیقه‌ای با تاکید بر توسعه با کاربری مختلط، شهری فشرده با هدف افزایش دسترسی، سیستم‌های حمل‌ونقل کارآمد، پایداری و انسجام اجتماعی طراحی شده است. در همین جهت سعی شد که در این مقاله به بررسی مفهوم شهر 15 دقیقه‌ای و امکان سنجی انطباق این رویکرد در شهرهای ایران، به عنوان نمونه موردی شهر همدان پرداخته شود. این پژوهش از لحاظ ماهیت و روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و بنابر هدف کاربردی است. برای اندازه‌گیری میزان دسترسی شهروندان به هریک از کاربری‌های مهم شهر از ابزار Network Analyst در نرم افزار GIS استفاده گردید. این مطالعه نشان می‌دهد که بخش مرکزی و پهنه جنوبی شهر همدان از نظر دسترسی به کاربری‌های مذهبی، مراکز خرید، آموزشی و درمانی ازدسترسی مطلوب‌تری برخوردار است شاید بتوان گفت مفهوم شهر 15 دقیقه‌ای دربخش مرکزی شهر همدان نمود بیشتری دارد، با این حال بسیاری از محله‌های حومه و پهنه‌های غربی، شمالی و شرقی شهر از دسترسی پایین و نامطلوبی برخوردار هستند.
