صدیقه لطفی

امروزه ارزیابی شاخصهای توسعه پایدار شهری در ابعاد مختلف میتواند معیار مناسبی هم برای تعیین جایگاه مناطق به لحاظ توزیع فضایی مناسب امکانات و هم عاملی در جهت رفع مشکالت برای دستیابی به رفاه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و محیط زیستی ساکنین شهری باشد. هدف پژوهش حاضر، تحلیل سطح پایداری مناطق مختلف شهر اراک به عنوان یکی از شهرهای آلوده ایران از منظر شهروندان با توجه به شاخصهای اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و محیط زیستی است. دادهها و اطالعات مورد نیاز به دو روش اسنادی و پیمایشی جمعآوری شده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه ساکنین شهر اراک باالی بیست سال سن و با سابقه سکونت باالی پنج سال تشکیل میدهند که مطابق با فرمول تعیین حجم نمونه، تعداد 384 نفر به روش نمونهگیری طبقهای انتخاب شدهاند. نتایج نشان داد؛ در شاخص پایداری محیط زیستی منطقه 3 با میانگین 4/48 دارای بیشترین و منطقه 2 با میانگین 1/95 دارای کمترین پایداری هستند. در شاخص پایداری کالبدی-زیرساختی منطقه 4 با میانگین 3/75 دارای بیشترین و منطقه 5 با میانگین 1/95 دارای کمترین پایداری میباشند. در شاخص پایداری اجتماعی- فرهنگی منطقه 5 با میانگین 3/87 دارای بیشترین و منطقه 1 با میانگین 2/20 دارای کمترین پایداری هستند. در شاخص پایداری اقتصادی منطقه 5 با میانگین 4/65 دارای بیشترین و منطقه 3 با میانگین 2/92 کمترین پایداری هستند. در بررسی رتبهبندی شاخصهای پایداری، پایینترین رتبه به پایداری کالبدی و باالترین رتبه به پایداری اقتصادی اختصاص یافته است. در نهایت، با وجود مشکالت محیطی شهر صنعتی اراک، شهر از پایداری اقتصادی قابل قبولی برخوردار است.