مقدمه: برنامهریزی و طراحی شهرها براساس نیاز عابران پیاده از جمله رویکردهای جدیدی است کهه در سهال ههای اخیهر بهویره در شههرهای بزرگ بدان توجه شده است. در اغلب شهرهای ایران، اولویت دادن به سیستم سواره در شریان های شهری ایمنی شهروندان را با خطر مواجهه کرده و از سرزندگی و پویایی اجتماعی آنان کاسته است. هدف: تحقیق حاضر تلاش نموده است تا وضعیت امنیت و ایمنی پیادهروهای مجاور مراکز خرید با تاکید بر پیادهمداری را در یکی از شههرهای شمالی کشور یعنی رامسر مورد مطالعه قرار دهد. روششناسی: پروهش مبتنی بررو یکردهای توصیفی تحلیلی است و جامعه آماری تحقیق شهام کهاربریههای تجهاری واقهر در دو خیابهان اصلی شهر یعنی مطهری و رزاقی رامسر میباشد که با تعیین تعداد نمونه ها، دو نوع پرسشنامه برای فروشهندگان و شههروندان تهیهه و تکمیه گردید. جهت تجزیه و تحلی دادههای جمرآوری شده از نرمافزار SPSSو آزمونهای فریدمن و همبستگی اسپیرمن استفاده شد. یافتهها: نتایج آزمون اسپیرمن نشان میدهد بین حذف سیستم سواره و امنیت و ایمنی در سهط دو خیابهان شههید مطههری و شههید رزاقهی بیش از 0/569واحد ( 57درصد) همبستگی مثبت وجود دارد یعنی در صورت حذف سیستمهای سواره 57درصد بهر امنیهت و ایمنهی خیابهان شهید رزاقی و شهید مطهری افزوده خواهد شد. بر اساس آزمون رتبهبندی مولفههای امنیت و ایمنی پیادهروهای مجاور مراکهز خریهد از طریهق آزمون فریدمن مشخص شد، مؤلفه نفوذپذیری با میانگین 5/00و مؤلفه ایمنی با میانگین 4/80به ترتیب در رتبههای اول و دوم قرار گرفتهانهد و بیشترین تأثیرگذاری را در امنیت و ایمنی پیادهروها دارند. همچنین مؤلفه امکانات با میانگین 2/51در رتبه آخر قرار گرفته است. نتیجهگیری: بنابراین نتایج این پروهش تقویت سیستم پیاده دو خیابان مورد مطالعه میتواند تا حد زیادی بهه ارتقهای سهط ایمنهی و امنیهت شهروندان کمک نماید
