مقدمه: آلزایمر یکی از بیماریهای تحلیل عصبی است که با از دست دادن پیشرونده حافظه، کاهش توانایی شناختی و اختلالات رفتاری از جمله رفتارهای شبه اضطرابی مشخص میشود. کوئرستین ترکیب پلیفنلی با اثرات آنتیاکسیدانی و حفاظت نورونی است. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات ضداضطرابی کوئرستین و نانوکریستال آن در مدل بیماری آلزایمر میباشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 49 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به هفت گروه کنترل (موشهای سالم)، شاهد (آب 10 استرپتوزوتوسین درون بطنی و μg /rat) مقطر را به صورت خوراکی و سالین را به صورت درون بطنی دریافت کردند)، بیمار آب مقطر به صورت خوراکی دریافت کردند) و گروههای بیمار درمان شده (کوئرستین و نانو بلورهای کوئرستین را با غلظتهای 10 و 25 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن روزانه به مدت چهار هفته به صورت خوراکی بعد از تزریق استرپتوزوتوسین دریافت کردند) تقسیم شدند. برای ارزیابی رفتارهای شبه اضطرابی از تست ماز صلیبی مرتفع استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که تزریق درون بطنی استرپتوزوتوسین به طور معنیداری درصد زمان سپری شده و درصد تعداد دفعات ورود به بازوی باز در تست ماز صلیبی بالاتر از کاهش داد و درمان با کوئرستین و نانوکریستال آن این شاخصهای رفتاری را در هفته سوم و چهارم افزایش معنیداری داد. همچنین درمان با نانوکریستال کوئرستین درصد زمان سپری شده و درصد تعداد دفعات ورود به بازوی باز را بیشتر از کوئرستین افزایش داد. نتیجهگیری: این مطالعه اثر حفاظتی کوئرستین و نانو کریستالها آن را در پیشگیری از رفتارهای شبه اضطرابی ناشی از مدل آلزایمر در موش نشان داد. و درمان با نانوکریستال های کورستین مؤثرتر از کورستین است.
