سیده ساجده جعفریان امیری

فعالیت های صنعتی موجب تولید بیش از حد گاز گلخانه ای کربن‌دی‌اکسید شده که در گرمایش زمین و خوردگی تجهیزات تاثیرات سوئی می‌گذارد. رایج‌ترین شیوه برای حذف کربن‌دی‌اکسید، جذب مبتنی بر حلال آمین است. استفاده از فناوری مبتنی بر غشا به دلیل مزایای بسیار، جایگزین خوبی برای شیوه های پیشین است. از این رو، پلی‌اتر بلاک آمید (Pebax) به دلیل داشتن پایداری شیمیایی، ساختاری و ابعاد تخلل قابل تنظیم، می‌تواند یکی از پلیمرهای مناسب برای ساخت غشاهای جداساری گاز باشد. نتایج نشان داد که غشای ساخته شده از Pebax خالص نمی‌تواند به طور همزمان گزینش پذیری و نفوذپذیری بالایی داشته باشد. در نتیجه در این پژوهش برای رفع این کاستی تلاش شد تا از ذرات نانورس پرلیت منبسط شده (Exper) که ابتدا با اصلاح شیمیایی و سپس کلسینه کردن در دماهای متفاوت ساخته شد بعنوان پرکننده در ماتریس پلیمری Pebax استفاده گردد. آزمایشات نشان دادند که با بارگزاری %5 نانورس پرلیت کلسینه شده در دماهای450 و 650 درجه سانتی گراد تحت فشار عملیاتی bar2 و دمای 50 درجه سانتی گراد میزان شار عبوری نسبت به گاز CO2 به ترتیب 124 و 138 Barrer و گزینش پذیری برای گاز CO2 نسبت به گاز N2 به ترتیب برابر با %5/34 و %40 نسبت به غشاء PEBAX خالص بهبود یافت. این نتایج اثبات می‌کنند که غشاهای نانوکامپوزیتی ذکر شده، قابلیت مطلوبی برای جداسازی و پاکسازی جریانات گازی آلوده به مقادیر بالای CO2 را دارند.