با وجود نقش دانشگاه ها در آموزش، پژوهش و تربیت نیروی انسانی ماهر برای توسعه اقتصادی، دانشگاه های دولتی بالاخص در کشورهای درحال توسعه، با بحران تأمین مالی مواجه شده اند. کاهش سهم بودجه های دولتی برای تأمین مالی فعالیت های سنتی دانشگاه سبب شده است تا این مراکز به دنبال روش های جایگزین تأمین سرمایه باشند. شرایط اقتصادی حاکم بر کشور و همچنین تکالیف برنامه پنجم و ششم، دانشگاه ها را ملزم نموده است تا وابستگی خود به کمک های دولتی را کاهش داده و راه حل اصلی تأمین مالی و تنوع بخشی منابع مالی را در خود جستجو نمایند. هدف تحقیق حاضر، بررسی روش های تامین و تنوع بخشی منابع مالی دانشگاه های دولتی بود. بدین سبب به وسیله روش نمونه گیری هدفمند با 23 نفر از صاحبنظران و دست اندرکاران دانشگاه های دولتی، مصاحبه گردید. جهت اعتبار یافته ها از معیارهای چهارگانه گابا و لینکلن (1985) و برای تحلیل داده ها از روش کدگذاری استراوس و کوربین (1998) استفاده شد. نتایج نشان داد که از دیدگاه مشارکت کنندگان، بودجه دولتی، ارتباط با صنعت، شهریه، ارتباط با بخش خصوصی، فروش خدمات آموزش و پژوهشی، ارتباطات بین المللی و جذب دانشجوی خارجی و کسب عوارض و مالیات از سازمان ها مهم ترین روش های تامین و تنوع بخشی منابع مالی دانشگاه های دولتی ایران هستند.
