هدف از انجام پژوهش حاضر، ساخت و اعتباریابی ابزاری برای سنجش اثربخشی فرایند تدریس دانشجومعلمان در درس کارورزی 4 بود. پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع ابزارسازی است. جهت طراحی ابزار موردنظر، از روش تحلیل محتوا استتفاده شد. ابتدا سرفصل محتوا و درسنامه های موجود کارورزی 4 در دانشگاه فرهنگیان مورد تحلیل قرار گرفت و کدهای معنایی که دربردارندۀ مفهوم اثربخشی تتدریس در حیطه های مختلف آن (طراحی، اجرا، ارزیابی) بودند انتخاب شدند. ۶۶ واحد معنایی استخراج شد و بعد از اخذ نظرات متخصصان و اعمال اصلاحات، ۶۶ گویه به ۵۶ گویه تقلیل پیدا کرد. در اجرای مقدماتی، ابزار موردنظر در میان نمونه های 42 نفری اجرا و سوال هایی که نیاز به بازنگری اصلاه داشت، اصلاح شد. و در نهایت، 3۸4 نفر از دانشجومعلمانی که درس کارورزی 4 را در سال تحصتیلی 1401-1400 به پایان رسانده بودند، به تکمیل پرسشنامه پرداختند. روایی محتوایی پژوهش توسط ده تن از اساتید صاحبنظر و روایی سازۀ آن از طریق تحلیل عاملی بررسی شد. بر اساس تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش واریماکس ۵۶ گویه در 4 عامل قرار گرفتند که این چهار عامل در مجموع ۶1.۵۷4 درصد از واریانس کل نمرات را تبیین کردند. شایان ذکر است که نتایج تحلیل عاملی تأییدی مرتبه اول و دوم و ضرایب آلفای کرونباخ از ساختار 4 عاملی ۵۶ گویه های ابزار حمایت کرده و روایی و پایایی آن را تأیید کردند.
