شروع ناگهانی کووید ۱۹ در سراسر جهان، نه تنها جامعه پزشکی را دچار چالشی بزرگ کرد، بلکه سیستم آموزشی نیز درسراسر جهان دستخوش تحولی عظیم شد. این بحران منجر به تعطیلی دوره‌های حضوری در مدارس و دانشگاه‌ها شد. بسیاری از دانشگاه‌ها به جای لغو برنامه آموزشی خود، استادان را نسبت به ارائه مطالب از طریق آموزش مجازی، رسانه های آموزشی و تکنولوژی جدید ترغیب نمودند. این تغییر غیر منتظره و سریع باعث شد بسیاری از مدرسین نتوانند به شکل درستی از امکانات پیش رو استفاده کنند، یا کیفیت تدریس با توجه استانداردهای تعریف شده بسیار پایین بود. به علاوه در کنار زمان بیشتری که صرف فرایند آموزش می کردند، کارایی و عملکرد پایین‌تر از سطح انتظار بود. از جمله عواملی که مانع استفاده از ظرفیت‌های آموزش غیر حضوری با کیفیت بالا می شود، عدم آشنایی کارکزاران نظام آموزشی به ویژه معلمان با استاندارد سازی تکنولوژی های آموزشی به خصوص رسانه‌های شنیداری- آموزشی و فیلم‌های آموزشی است. بنابراین جهت ارتقای آموزش غیرحضوری، آشنایی با استانداردهای تعریف شده برای انواع تکنولوژی‌های آموزشی امری ضروری و مهم است. بسیاری از کشورها برای جلوگیری از شیوع کرونا سطح های مختلف مهار و قرنطینه را انتخاب نمودند و با وجود این نگرانی ها و تاثیر کرونا بر نظام آموزشی، مدارس و دانشگاه ها بسته شدند و ناگهان همگی به سمت آموزش از راه دور یا آموزش آنلاین هدایت گردیدند. این تغییر ناگهانی باعث می شد تا از خودمان بپرسیم که واقعا تاثیر کرونا بر آموزش چه خواهد بود؟ از یافته های به دست آمده می توان نتیجه گرفت که فضای مجازی پیامدهای مثبت و منفی زیادی در حیطه های مختلف فردی، والدین، اجتماعی و ...داشته است و میزان پیامدهای منفی فضای مجازی، بر تربیت بسیار بیشتر از اثرات مثبت آن می باشد. از یافته های این پژوهش میتوان به آثار مثبت کرونا بر آموزش از جمله افزایش سواد رسانه ای معلمان و نقش فزاینده خانواده ها در فرایند آموزش اشاره کرد. همچنین از آثار منفی بحران کرونا در نظام های آموزشی جهان می توان به عدم بازگشت دانش آموزان به مدرسه و یا ترک تحصیل آنان و تهدید عدالت آموزشی اشاره نمود.
