آموزش عالی ایران در دو دهه گذشته با چالش ها و مسائل متعددی مواجه شده است که به ویژه موضوع کیفیت از جمله دغدغه هایی است که همواره توجه مدیران و مسئولان نظام آموزش عالی را به خود معطوف داشته است؛ از مهمترین این چالش ها، می توان به عدم وجود ساختار ارزیابی کیفیت اشاره کرد. موانع شکل-گیری ارزیابی کیفت در آموزش عالی را می توان در دو حوزه درونی و بیرونی مورد ملاحظه قرار داد. موانع درونی با عملکرد نظام ارزیابی کیفیت و موانع بیرونی با عوامل کلان تأثیرگذار بر این نظام مرتبط می شوند. با رویکرد آینده و براساس سناریوهای آینده آموزش عالی، قادر خواهیم شد ارزیابی آموزش عالی را برای آینده انجام دهیم و ضمن اینکه برای هر آینده ای از آموزش عالی خود را آماده می کنیم، ارزیابی کیفیت، به عنوان ابزاری راهگشا جهت یافتن ساختاری برای رفتن به آینده مطلوب، توصیه می گردد. روش تحقیق این مطالعه، کتابخانه ای(اسنادی) است، با توجه به اینکه این پژوهش به دنبال ارائه سناریوهای محتمل می باشد لذا پارادایم حاکم بر این تحقیق، پاردایم کیفی(تفسیرگرایی) است. این تحقیق از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری در این پژوهش، کلیه مطالعات انجام شده در این زمینه می باشد. در مقاله حاضر، هدف اصلی محقق، بررسی چالش های کیفیت آموزش عالی به منظور ارائه راهکارها با تاکید بر شیوه آینده پژوهی می باشد.
