هر جامعه ای در راه توسعه تلاش می کند، زیرا توسعه هدفی است که اکثر مردم آن را ضروری می دانند. پیشرفت اقتصادی تنها یکی از جنبه های توسعه است؛ به این مفهوم که توسعه صرفاً پدیده ای اقتصادی نیست. بسیاری از جوامع به منظور تقویت پایه های توسعه و رفع و تعدیل عدم تعادل ها و انبوه مسائل و مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شان، بیش از هر زمان دیگری نیازمند برنامه ریزی و شناسایی امکانات و منابع بالفعل و بالقوه شان هستند. تحقیق حاضر با به کارگیری روش تاپسیس، در گام اول به تحلیل توسعه یافتگی استان های کشور در بخش های صنعت، کشاورزی و خدمات در سال 1393 با استفاده از 32 شاخص پرداخته، سپس به تحلیل اثر شاخص توسعه محاسبه شده در هر بخش بر ارزش افزوده حقیقی آن بخش می پردازد. در بحث توسعه یافتگی در بخش صنعت به ترتیب استان های بوشهر، خراسان رضوی و اصفهان، در بخش کشاورزی استان های کرمان، تهران و اصفهان و در بخش خدمات، استان های تهران، اصفهان و خراسان رضوی توسعه یافته ترین استان های کشور در سال 1393 بوده اند. نتایج به دست آمده حاکی از آن است برای بخش صنعت نشان می دهد توسعه یافتگی بخش صنعت اثری مثبت بر ارزش افزوده آن بخش دارد. به نحوی که با افزایش یک واحدی در شاخص توسعه یافتگی صنعتی استان ها، ارزش افزوده حقیقی صنعتی به میزان 18/0 درصد افزایش می یابد. در بخش های کشاورزی و خدمات نیز توسعه یافتگی بخشی با اثری مثبت بر ارزش افزوده آن بخش همراه است. به نحوی که با افزایش یک واحدی در شاخص توسعه یافتگی بخش کشاورزی و خدمات، ارزش افزوده حقیقی این بخش ها به ترتیب به میزان 024/0 و 045/0 درصد افزایش می یابد.
