افزایش رفاه بشری به عنوان یکی از اولویت های توسعۀ اقتصادی مستلزم شناسایی درآمدهای بالقوۀ دولت است. با توجه به چنین ضرورتی، هدف پژوهش حاضر بررسی نقش اقتصاد زیرزمینی بر رفاه اقتصادی در ایران در بازۀ زمانی 1355 تا 1400 است. بدین منظور، حجم اقتصاد زیرزمینی با روش میمیک و الگوی پژوهش با روش خودرگرسیونی با وقفه های توزیعی برآورد شد. برآورد حجم اقتصاد زیرزمینی نشان می دهد که طی 46 سال موردبررسی، میانگین اندازۀ نسبی حجم اقتصاد زیرزمینی برابر با 7/15 درصد است. همچنین از شاخص ترکیبی رفاه در این پژوهش استفاده شده که دارای میانگین 9/ 125 در دورۀ زمانی پژوهش است. یافته های حاصل از برآورد الگو حاکی از آن است که در بلندمدت اقتصاد زیرزمینی، تورم و رشد نرخ ارز (دلار) بازار آزاد تأثیری معکوس بر رفاه اقتصادی دارند. اندازۀ دولت نیز به طور U شکل معکوس بر رفاه اقتصادی اثرگذر است؛ به نحوی که اندازۀ بهینۀ دولت در اثرگذاری بر رفاه اقتصادی 8/14 درصد است و بالاتر از آن به کاهش رفاه اقتصادی منجر می شود.
