با توجه به اهمیت اشتغال و اثرپذیری آن از بهبود فضای کسب وکار، در پژوهش حاضر تلاش شده است تا تأثیر بهبود فضای کسب وکار بر اشتغال مورد تحلیل و واکاوی قرار گیرد. برای این منظور در برآورد الگو در قالب الگوی پایه در سه سطح (کشاورزی، صنعت و خدمات) و دو سناریو در هر سطح از روش داده های تابلویی و داده های فصلی (1397:2-1395:3) 31 استان استفاده شده است. نتایج حاصل از برآورد الگو در هر یک از بخش ها حاکی از آن است که در استان هایی که نرخ اشتغال بخش کشاورزی و یا صنعت و یا خدمات در آن ها بیش از سایر استان هاست؛ اثر سهولت کسب وکار بر نرخ اشتغالِ آن بخش مثبت می باشد. البته از نظر حساسیت، اشتغال بخش کشاورزی نسبت به بهبود فضای کسب وکار، دارای کشش پایین و برابر با 34/0 است. یافته دیگر آن که، بر خلاف استان های توسعه یافته و درحال توسعه که بهبود فضای کسب وکار تأثیری بر نرخ اشتغال بخش کشاورزی ندارد؛ در استان های محروم این اثر مثبت و برابر با 1/0 است. همچنین اثرپذیری مثبت نرخ اشتغال بخش صنعت از بهبود فضای کسب وکار تنها برای استان های توسعه یافته با ضریب 87/0 مشاهده شده است. این در حالی است که در این گروه از استان ها بهبود فضای کسب وکار با اثری معکوس و برابر با منفی 03/0 بر نرخ اشتغال خدمات همراه بوده و در استان های درحال-توسعه و محروم اثر معنی دار نیست.
