در حقوق انگلیس دستگیری قبل از وقوع جرم نیز ممکن است و پلیس می‌تواند هـر فردی را که دلایل منطقی مجرمیت علیه او یا دستور قاضی بـر جلـب او وجـود دارد دستگیر کند، اعم از اینکه فرد در حال فرار باشد یا اصلاً قصد فرار نداشته باشـد؛ امـا درحقوق ایران دستگیری متعاقب دستور جلب یا در صورت ارتکاب جرائم مشـهود در مواقعی است که متهم بلافاصله پس از وقوع جرم، قصد فرار داشته یـا در حـال فـرار باشد؛ ضابطان دادگستری مجازند متهم در حال فرار را با "شرط پیوستگی تعقیـب"، در زمان غیر اداری و حتی خارج از حوزه مأموریت خود نیز دستگیر کنند. در حقـوق هر دو کشور، در هر جرمی، مأموران دراقدام به دستگیری، با رعایت شـرایط قـانونی، مجاز به استفاده از اسـلحه می‌باشند و اقـدامات مـردم بـه دسـتگیری محـدودتر از صلاحیت ضابطان است. با این توصیف چه در نظام حقوقی انگلـیس و چـه در نظـام حقوق ایران، دستگیری متهم با چالش‌هایی روبه روست. در ایـن مقالـه بـا رویکـردی تطبیقی این چالش‌ها مورد بحث و بررسی حقوقی قرار گرفته و راهکارهایی برای رفع این چالش‌ها ارائه شده است.
