با توجه به آنکه بیش از نیمی از جمعیت دنیا را مسلمانان تشکیل داده اند و با در نظر داشتن این مسئله که مساجد مراکز تجمع و انجام اعمال عبادی آن ها می باشد، تا به اکنون دسته بندی جامعی از فرم مساجد به عنوان یک بنای شاخص ارائه نشده است. همچنین تلاشی که به پشتوانه ی آن از میان سیل عظیم فرم های مساجد موجود به الگوی مناسب و نظام یافته ای برای طراحی فرم مساجد منجر شود، صورت نپذیرفته است. در نتیجه با توجه به اهمیت این موضوع، در این پژوهش تلاش بر این است که ابتدا مساجد موجود را در دسته های محدود و مشخص قرار داده سپس با استفاده از روش علمی و با کمک علم مغز و اعصاب به بررسی پاسخ های منتج شده از مغز انسان در برابر هر دسته از مساجد پرداخت. تا بتوان به کمک آن به الگو یا الگوهای واحدی برای طراحی فرم مساجد دست یافت. به کمک این پژوهش می توان دریافت که علاقه مندی افراد نسبت به فرم های مختلف در مساجد آیا ناشی از احساسات زودگذر است یا به عملکردهای عصبی مغز برمی گردد. همچنین با پاسخ به این دسته از سوالات و استخراج الگوهای مناسب در طراحی فرمی مساجد می توان فرم هایی را که برای عموم با جذابیت و با احساس معنوی کمتر بوده را حذف نمود. در جهان مدرن امروز که همه چیز در حال تغییر است نیاز است تا متخصصین رشته های مختلف علمی با همکاری یکدیگر در جهت ارتقاء محتوای علمی پیش روند. گسترش دانش در حیطه های معماری و روانشناسی منجر به تمرکز بیشتر بر ابعاد روانی کاربران محیط در کنار پاسخگویی به نیازهای فیزیکی آنها گردیده است. نقش مهم و تأثیرگذار حواس پنجگانه انسان، به ویژه حس بینایی در انتقال اطلاعات دیداری فرم های معماری به مغز به عنوان محرک های بصری می تواند پلی بین دانش معماری و علوم مغز و اعصاب برقرار نماید و علوم شناختی را که در چند دهه اخیر پیشرفت های شگرفی در حوزه های گوناگون داشته است، در این گونه مطالعات پژوهشی به صورت ویژه مورد استفاده قرار دهد تا منجر به پیشرفت این دانش ارزشمند و تأثیرگذار در حوزه معماری شود. طرح پژوهشی پیش رو قصد دارد با اتکاء بر دانش مغز و اعصاب و توجه به تأثیراتی که نماهای بناهای مذهبی بر سیستم مغز و اعصاب کاربران می گذارد، به استخراج معیارها والگوهای مطابق با ترجیحات کاربران بپردازد. بدین منظور با توجه به میان رشته ای بودن علوم مغز و اعصاب و توانایی آن در برقراری ارتباط با سایر
