شادمهر میردار

زمینه و هدف: استئوپروتگرین، نشانگر تشکیل استخوان، یک عضو ترشحی از خانواده ی گیرنده فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا، با اتصال به لیگاند فعال کننده گیرنده فاکتور هسته ای کاپا بی، از اتصال آن به گیرنده فعال کننده فاکتور هسته ای کاپا بی جلوگیری نموده و بدین ترتیب، منجر به کاهش استئوکلاستوژنز و در پی آن پوکی استخوان و اختلالات استخوانی ناشی از تومور می گردد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات تمرین شنای زیر بیشینه همراه با تزریق نیتروزآمین کتون مشتق از نیکوتین بر میزان بیان شاخص OPG استخوان ران موش های صحرایی نژاد ویستار بود. مواد و روش ها: 46 سر موش صحرایی نژاد ویستار با میانگین وزنی 26 ± 105 گرم پس از دو هفته آشنایی با محیط استخر و آزمایشگاه به طور تصادفی در گروه های پنج گانه: "کنترل"، "حلال"،" تمرین"، "NNK" و "تمرین شنا ـ NNK" قرار داده شدند. برنامه تمرینی شامل 5 روز در هفته شنای زیر بیشینه بود که از مدت زمان هر جلسه 30 دقیقه، شروع و با افزایش هفتگی 5 دقیقه، این مدت در هفته هفتم به 60 دقیقه رسید و سپس این زمان تا پایان هفته 12 تثبیت شد. علاوه بر این 5/12 میلی گرم NNK به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن رت ها یک بار در هفته به صورت زیر پوستی به رت ها در گروه های مورد نظر تزریق شد. اندازه گیری OPGبا استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی انجام شد. به منظور تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و بونفرونی در سطح معنی داری) 05/0 P≤) استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد تفاوت معناداری در سطوح OPG بین گروه های مختلف پژوهش وجود دارد) 05/0 P≤)، به طوری که تمرین شنای استقامتی زیر بیشینه، سبب افزایش معنادار بیان ایمونوهیستوشیمیایی این عامل در مقایسه با گروه کنترل و همچنین ترکیب تمرین شنای استقامتی زیر بیشینه و تزریق NNK ، سبب افزایش معنادار بیان این عامل نسبت به گروه های حلال و NNK در سطح معناداری) 05/0 P≤) گردید. البته بین میزان بیان OPG در گروه NNK در مقایسه با گروه حلال و در گروه "تمرین شنا ـ NNK" در مقایسه با گروه تمرین شنای استقامتی زیر بیشینه تفاوت معناداری یافت نشد. بحث و نتیجه گیری: به طور کلی به نظر می رسد تمرین شنای زیر بیشینه سبب افزایش بیان OPG استخوان ران می-شود. علاوه بر این نشان داده شد تمرینات شنای استقامتی اثرات تحلیل استخوان ناشی از NNK را کاهش می دهد.