شهرها، موجودات زنده پیچیدهای هستند که در ادوار مختلف حیات، تغییراتی در پیکره آن بوجود خواهدآمد. شکل گیری هر شهر، از محلات اولیه ایست که در فواصل زمانی بعدی و بواسطه عواملی چون افزایش جمعیت، مهاجرتها، فضاهای کسب و کار جدید و غیره که منتج به پیدایش محلاتی جدید با ساختاری نو از مصالح و کیفیت میشوند، خواسته یا ناخواسته در محاصره تکنولوژی معاصر قرار خواهند گرفت. بگونه ایکه ساختار و کارکرد فضاهای آن، قابلیت جوابگویی به نیازهای جامعه جدید را نداشته و نیاز مبرم به تجدید حیات خواهند داشت. اینجاست که بحث بازآفرینی حائز اهمیت میشود. نقطه عطف این موضوع در کشورهای جهان اول، در زمان انقلاب صنعتی، همچنین در اروپا بعد از جنگ جهانی دوم مشاهده گردید. انقلاب صنعتی با ظهور فناوریها و تکنیکهای جدید، تغییرات محسوسی را در مدل زندگی بوجود آورد. در چند دهه اخیر، شدت گرفتنِ تحولاتِ اقتصادی اجتماعی که فضاهای جدیدی را میطلبید، باعث جدایی بیشتر فرم و عملکرد بافتها، ایجاد تغییرات زیاد درکالبدِ بناها و نهایتاً ناکارآمدی و فرسودگیِ سریعِ برخی محلات شهری دنیا منجمله ایران گردید. بافت فرسوده، بخشی از پهنۀ شهریست که سالها از سرعت "شهر امروز"جامانده است موجودیتش از مفهوم شهر خارج شده و نه تنها پویایی، یعنی حیات و نشاط ندارد، بلکه"میرایی" شتابداری را می پیماید. فرسودگی که ریشه در شاخصهای چند بعدی پیچیده ای دارد، در عینِ بحران، میتواند فرصتِ توسعه و عدالت اجتماعی نیز باشد. محلات مسکونی بعنوان سلولهای حیاتی شهرها، نقش مهمی در چگونگی کیفیت زندگی دارند. بدنبال چالشهای بوجود آمده در زندگی اجتماعی شهروندان، این کوچکترین واحد شهری نیز دچار دگردیسی و شرایط بغرنجی شد. در فرآیند تحقیق، ضمن توجه به لایه های مختلف ذی مدخل در شکل گیری فرسودگی شهری، سعی برآن است با بررسی مکانیسم های مداخله در مقوله ریزدانگی و به کارگیری مفاهیم و آموزه های ارزشی بهنگام شده از ویژگی های کالبدی مبتنی بر فرم مسکن، بتوان الگوی الگوریتمی از طرح مسکن جهت تحقق بازآفرینی محله آب انبار نو شهر ساری ارائه نمود. امید است نتایج حاصل از این تحقیق برای گروه های مرتبط از محققین، متخصصین و اندیشمندان، معماران و شهرسازان و نیز دانشجویان مرتبط با این رشته بکار آید.
