هویت یک فضا مجموعه ای از نشانه هاست که وجه مشخصه آن از لحاظ فرهنگی و کارکردی برای هر سرزمینی محسوب میشود. هنر ایرانی متاثر از مبانی فکری ایرانی، هنری مفهومی است. اشتراک در مبانی فکری و تلاش برای حفظ و انتقال اصول و معیارهای هویت ایرانی به زبان و بیان هر دوره ، موجب پیوستگی هویتی با آثار دوران گذشته شده است؛ اما در دوران معاصر به دلیل نقصان در توجه به جهانبینی جامعه در ایجاد زبان و بیان مشترک گسست هایی در این مسیر ایجاد شده است . در معماری شیعی معنا، زیبایی، شکل و سازه چهار عامل اساسی اند که با ترکیبی از آن ها معمار قادر است نقشی از جهان معنا را در عالم مادی متجلی سازد. وجود یک ارتباط منطقی و منسجم بین این عوامل بوده است که در دوره صفوی، معماری آنها را در موقعیتی ممتاز قرار داده است. یکی از چالش های معماری امروز، عدم وجود ارتباطی منسجم بین عوامل تشکیل دهنده آن می باشد. علت اصلی این نقیصه دور شدن از آموزه ها و ریشه های معماری سنتی است که منجر به تفکیک مراحل گوناگون فرایند طراحی و ساخت، تغییر در روند آموزش معماران و شتاب و سرعت ساخت و ساز شده است. به منظور دستیابی به چگونگی بر قراری ارتباط مابین عوامل غیرکالبدی (معنا و زیبایی ) و عوامل کالبدی (عملکرد، فرم، هندسه و شکل) در معماری، ابتدا لازم است تا در مورد آنها به تحقیق و تحلیل پرداخت.
